Opa Carlo in de kindergarten. Vandaag, ronde 9 om 11h speel ik mijn 5e partij van dit tornooi tegen een jeugdspeler. Dat is een hele werkweek. Ze is heel nadrukkelijk aanwezig, de jeugd, en wij kunnen ons daar echt waar alleen maar om verheugen. Zottegem is hier met 16 jeugdspelers (!!). Maar als je het hele tornooi in de tweede helft van het klassement doorbrengt zit je er wel de hele dag midden in natuurlijk : wriemelende, benen schuddende, vinger in de neus draaiende, maxiflessen drank slurpende, elkaar na elke zet opzoekende, en hoogstwaarschijnlijk op je stelling kommentaar gevende jongelui. Voor sommige jongeren is lang nadenken uit den boze. Ze staan daar met amper 15′ verbruikte tijd, en jij maar nadenken over een niet eens zo fraaie stelling, stilaan zelf in tijdnood gerakend. Tot nu toe scoorde ik 3 op 4 tegen ze, tegen Jasper Beukema liep het grondig fout. 0 op 3 tegen hogere elo’s (volwassenen) helpen mijn tornooiscore ook niet vooruit natuurlijk. Twee partijen daarvan eindigden overigens abrupt met een blunder met onmiddellijke opgave. Blundergevoelig heet zo iets. Straks wacht Tijl Ingelaere op me, met zwart. (1600 en een klets). Zelfs als ik al zou winnen, raakt daardoor mijn tornooi niet meer gered. Laat staan dat ik verlies, dan zou het wel eens kunnen dat ik de kindergartens van het BK in de toekomst wel eens aan anderen zou kunnen overlaten. En nog alleen tienkampen opzoek. Dat voornemen, die verzuchting heb ik hier op het forum natuurlijk ooit al eens verwoord. Het moet zijn dat het BK toch een iets grotere aantrekkingskracht bezit dan een gewoon Zwitsers tornooi. Ik loop telkens opnieuw in haar mooie sirene val. Tot dinsdag, in de club ?