Geen verslag, Carlo ?

Wat jammer …
De lappen staan toch al paraat voor Brasschaat, hoop ik ?

Heidi lieverd, als het nu al op aanvraag mot gebeuren, ’t es misschien goed voor ene keer. Gij ziet van hier dat ik twee keer mij te pletter ga schaken op enen dag, telkens vier uur of langer (aandachtige lezers merken de oostvlaamse tongval), en dan nog nen serieuzen boterham gaan avonturen in een poepsjieke restaurant ’t savonds, wanneer moete kik dan dinges veur dien oude god schrijven ?
Je weet dat ik schrijf over schaaktornooien, in het buitenland, waar schaken voor mij belangrijk is, maar het buitenland misschien toch nog net dat tikkeltje meer.
Eh bien, ik heb hier sinds vanavond hetzelfde bekende gevoel. Ik slaap namelijk in Ronse. Vier nachten, geef toe da’s nogal wat. En ik ontdek sinds vandaag dat ook Ronse af en toe buitenland is, ik was er nog nooit geweest,en dat is dan precies de reden waarom ik niet in G’bergen of omgeving slaap ! Ik ben drie dagen bezig, nu, en ik had mij helemaal niet voorbereid om iets te schrijven, dus waar beginnen we, helemaal om jou te pleizieren :

Ik heb een suite van een hotelkamer, in een oud hotel in het centrum van de stad, met een bed van 160cm breed, en een badkamer waar je de tango kan dansen. Maar ja, …Na een tijdje zet je dan de TV aan, een gigantische flatscreen, drie keer groter dan bij mij thuis, en hij doet nog niet eens zeer aan mijn ogen.

Op de Markt in Ronse staat het Stadhuis (dat is gewoonlijk zo), een sober maar toch mooi gebouw, in lichtgrijze hardsteen. Het ding heeft een pijltoren,en daar bovenop een embleem dat me deed verstommen : is dit nu echt de arend uit het Duizendjarig Rijk ? Gespreide vleugels, al rondom, dit kan gewoon niet waar zijn, maar het schemerde al, ik moet dat morgen in klaarlichte dag nog eens opnieuw aandachtig bezoeken. Jullie weten ondertussen allemaal heel goed dat ik vooral geïnteresseerd ben in een verblijf in grensstreken. Als je hier ergens iets gaat drinken of eten, kijken ze eerst na hoe ze je taal kunnen herkennen. “Bonjour,goede dag” is natuurlijk te gemakkelijk. “Van de koele meren des doods” van Van Eeden helpt natuurlijk.

’s Morgens om 9h vertrek ik hier met de auto, en ’s avonds om 19h kom ik hier terug. Simpel, wonen in Ronse, werken in Geraardsbergen. Werken, acht uur per dag. JV en DS weten wat het is, dit tempo : zij speelden zo’n tornooi in Gent.

Dit tornooi begon woensdag. Donderdagochtend ontdekte ik dat ik geen ondergoed had ingepakt. Voor vijf dagen, dat kon niet. Donderdag tussen ronde 3 en 4 op zoek naar een C&A of een Lidl of ik weet niet wat, het werd een Colruyt. 13.99 euro koste het pakje, ik denk da’s gdv duur voor 4 onderbroeken, maar het bleken er maar 2 te zijn, ik denk ik moet hier dringend Colruyt aandelen kopen, aan 285 frank voor nog geen boxtertje.

Meiske, ik ga d’er mee stoppen, voor vandaag. En waarschijnlijk voor de rest van dit tornooi ook. Ge zult zeggen, ah nondeju g’hebt nog niks verteld over ’t schaken zelve ??

Da’s waar ook. Ik verlies met zwart en ik win met wit. Wit – Zwart 6-0 tot nu toe. Triestig, altijd hetzelfde stomme scenario. Ik besluit definitief, endgültig, once and for all, dat ik dit nooit meer meespeel. Open’s, open up your heart, open up your eyes, ik speel internationaal nog alleen mee in gesloten groepen of in B groepen.

Maar ook dan zal ik, lieve Heidi, in die toekomstige interessantere tornooien in het buitenland, aan je denken, en eens iets vertellen over, nou ja, waarover eigenlijk ?

Lieve Carlo,

Mijn vader zegt me regelmatig smalend, dat ik in een papieren wereldje leef. Vooral wanneer de intermenselijke relaties spaaklopen en de zware boekenkast weeral eens verhuisd moet worden naar rustiger oorden.
Ach, wat is er mooier dan het smachten naar een goed geschreven boek of een pittig stuk proza, dat je de vorige avond achterliet op je nachtkastje, omdat Morfeus je in zijn armen lokte en niets anders kon doen dan toegeven. En zo zoet is de heimwee als je het gelezene moet sluiten omdat het uit is, en enkel het verlangen overblijft naar meer …

ps. Zeeman en Wibra verkopen ondergoed in de kategorie van 1 à 2 euro per stuk. Neem mijn volgende keer mee in je koffer als logistieke en morele steun in verre grensgebieden.

In Stadhuis / ontdek Ronse staat te lezen, mèt foto : “Op de daknok werd een grote houten dakruiter geplaatst. Deze wordt bekroond door een achthoekige naaldtoren die in een gekroonde tweekoppige arend eindigt, het wapenschild van Ronse. Hij prijkt ook op de obelisk in het midden van het plein”. Voilà, voilà, geen kieken dus, heer voorzitter, maar een door een vermoeide, in schemer en ontij opererende en toch nog helder waarnemende penningmeester vastgestelde tweekoppige arend. (en waarbij ze niet naar elkaar kijken, maar van elkaar wèg !)