Carlo en Rudi trokken er vorig weekend op uit naar het barre Wijk-aan-zee. Een verslagje!
3 reactie op “Carlo en Rudi in Wijk-aan-zee”
Ik ga volgend jaar naar Wijk aan Zee en ik neem mee:
een toneelkijker
en
een opklapstoeltje
Zondag was het er rustig ; door de lichte sneeuwstorm riskeerden velen de tocht niet denk ik. Anand, zich als een mummie getooid tegen het gure weer, hield er duidelijk ook niet van. Mijn vrouw botste op het trottoir bijna tegen hem aan, zich absoluut niet realiserend dat dit de tijger uit Madras was.
Ik ben zondag al om 17:00 vertrokken en raakte amper uit de toegesneeuwde wei. Die metalen platen die ze er gelegd hadden tegen de modder was niet zo’n goed idee bij sneeuwcondities. Om 20:40 was ik thuis. Ja, W-a-Z is ook voor mij een topweekend. Zaterdagochtend er een lange strandwandeling gemaakt bij -4°C noordwaarts richting natuurreservaat (zuidwaarts zie je vnl. die vermaledijde hoogovens). Plassen zout strandwater lagen er vlotjes bevroren bij. Langs Heliomare teruggekeerd (vertrokken langs het pad van Planinc!) om anderhalf uur later uit te komen aan café De Zon waar we ons tegoed deden aan een warme chocomelk. In het achterzaaltje van dit gezellige cafeetje vindt jaarlijks ook een amateurtornooi plaats. Dan op naar het topschaken zelf waar het jammer genoeg over de koppen lopen was en een zoektocht naar een stoel in de dorpsweidetent jammer genoeg vruchteloos bleef. Die commentatoren bakten er weinig van m.i. Het lijkt mij interessanter om de partij aldaar te volgen met een zakcomputer zodanig dat je Houdini kan volgen op de tornooisite. Als zelfs Aronian (tegen Karjakin) al een +4.22-stelling niet kan afmaken, wat zouden dan de suggesties van oude coryfeeën, die soms met grote stelligheid werden geponeerd, in uitgekristalliseerde stellingen nota bene, dan waard zijn ? Een Nederlander naast mij was ook verbolgen toen Böhm het woord ‘oude(n) van dagen’ gebruikte i.p.v. het volgens hem meer eigentijdse ‘senioren’ 🙂
Lang leve Houdini en lang leve de prachtige Nederlandse kust !
Ik ga volgend jaar naar Wijk aan Zee en ik neem mee:
een toneelkijker
en
een opklapstoeltje
Zondag was het er rustig ; door de lichte sneeuwstorm riskeerden velen de tocht niet denk ik. Anand, zich als een mummie getooid tegen het gure weer, hield er duidelijk ook niet van. Mijn vrouw botste op het trottoir bijna tegen hem aan, zich absoluut niet realiserend dat dit de tijger uit Madras was.
Ik ben zondag al om 17:00 vertrokken en raakte amper uit de toegesneeuwde wei. Die metalen platen die ze er gelegd hadden tegen de modder was niet zo’n goed idee bij sneeuwcondities. Om 20:40 was ik thuis. Ja, W-a-Z is ook voor mij een topweekend. Zaterdagochtend er een lange strandwandeling gemaakt bij -4°C noordwaarts richting natuurreservaat (zuidwaarts zie je vnl. die vermaledijde hoogovens). Plassen zout strandwater lagen er vlotjes bevroren bij. Langs Heliomare teruggekeerd (vertrokken langs het pad van Planinc!) om anderhalf uur later uit te komen aan café De Zon waar we ons tegoed deden aan een warme chocomelk. In het achterzaaltje van dit gezellige cafeetje vindt jaarlijks ook een amateurtornooi plaats. Dan op naar het topschaken zelf waar het jammer genoeg over de koppen lopen was en een zoektocht naar een stoel in de dorpsweidetent jammer genoeg vruchteloos bleef. Die commentatoren bakten er weinig van m.i. Het lijkt mij interessanter om de partij aldaar te volgen met een zakcomputer zodanig dat je Houdini kan volgen op de tornooisite. Als zelfs Aronian (tegen Karjakin) al een +4.22-stelling niet kan afmaken, wat zouden dan de suggesties van oude coryfeeën, die soms met grote stelligheid werden geponeerd, in uitgekristalliseerde stellingen nota bene, dan waard zijn ? Een Nederlander naast mij was ook verbolgen toen Böhm het woord ‘oude(n) van dagen’ gebruikte i.p.v. het volgens hem meer eigentijdse ‘senioren’ 🙂
Lang leve Houdini en lang leve de prachtige Nederlandse kust !