Met de feestdagen voor de boeg, een café dat tijdelijk sluit en sneeuwbuien (annex -plaatjes en -pret) die uitblijven maar in deze tijd van het jaar niet zouden misstaan, is het geen slecht idee om een stand van zaken na – grosso modo – de eerste seizoenshelft te schetsen. Maar laten we beginnen met de laatste resultaten, van afgelopen dinsdag. Er vielen twee zeges te noteren: Arno, die met zwart Patrick versloeg, en Mart, die hetzelfde deed met wit maar dan tegen Enrique. Uw verslaggever heeft _LEESMEER_van beide partijen echter te weinig gezien om in enigszins verantwoord detail te durven treden. In de 3^de partij hielden kemphanen Guy en JanDG de bordjes in evenwicht, al wou de balans tijdens de partij wel eens een tikkeltje in de ene of de andere richting hellen, zonder dat er meteen iets desastreus zat aan te komen. Het liep allemaal uit op een pionneneindspel met ongelijke lopers en niemand die verder kon komen (tenzij met suïcidale hulp van de tegenstander), ergo remise. Mja, toch een beetje een streep door mijn rekening, maar waarom/hoe verneemt u straks wel.

Daarmee zijn in reeks 2 exactament (even een Catalaantje doen op deze verkiezingsdag) 54 partijen afgewerkt, dat is 60% op de kop.  We zijn dus iets meer dan halfweg, maar niet iedereen is al even ver: het aantal partijen per speler varieert nog wel wat. 37 keer was het resultaat  beslissend, 17 keer werd er geremiseerd. Veel beter dan de eerste drie ronden in Londen, dat is zonneklaar. Het is ook eens leuk, en het kan verrassen, om een snelle blik te werpen op enkele individuele prestaties of cijfers. Dat Yannick op tal van vlakken ‘kampioen’ is, en dus ook inzake hoeveel plusjes, kan nog alleen iemand verbazen die net een half jaar stage-met-afzondering achter de rug heeft op de planeet Koozebane. Zijn zegemeter is al aangetikt tot 8 stuks (en 1 remise, ter afwisseling). Verrassender was de vaststelling van Herman – vond hijzelf – dat hij als geen ander had gegrossierd in remises: 6 stuks nota bene, terwijl schuiven toch echt niet zijn bedoeling is/was/zal zijn. Maar, zie de opmerking boven, Guy stak in extremis een stokje voor dat alleenlijke remisekampioenschap en nestelde zich met z’n laatste partij mee op dat enigszins bedenkelijke remisepodium. Samen zijn de heren goed voor 12 van de 17 remises, sorry 11/17, want eentje was de onderlinge partij. Het houdt in dat het elders voornamelijk klettert, en wat wil men meer?   

Wat mogen we, op basis van de geleverde prestaties, zoal vaststellen en/of verwachten? Spannend kun je het niet meer noemen, wat de titel betreft. Zelfs als Yannick in de resterende partijen maar net 50% behaalt (d.i. de Yannick van de eerste periode maar dan op halve kracht), kan hij alleen maar worden bijgehaald door iemand die zelf vanaf nu 100% scoort, en bij voorkeur nog iets meer dan dat. Zo’n iemand luistert dan bijna zeker naar de naam Carlo of desnoods JanV, want dat zijn wat men noemt de “naaste achtervolgers”, al is het woord “naaste” hier wel bijzonder rekkelijk te nemen en is de achterste van die achtervolgers zelf ook een stevig eindje achter de voorste. Met een +5 is Carlo vooralsnog onbedreigd nummer 2, terwijl JanV met z’n +2, wellicht wat matiger dan verwacht, eigenlijk meer aan de kop van het dan volgende peloton kan worden gezien. In die groep zit het allemaal goed bij elkaar, met eens een halfje voor of achter, en procentueel 40 tot 60%. In de huidige volgorde: JanV, Herman, JanDG, Guy, Arno en zelfs Mart, die mooi op 50% zit, maar minder partijen heeft gespeeld.  De reeks wordt afgesloten door Enrique en Patrick, die tot nu toe wat minder vlot  puntjes hebben gesprokkeld.

Is de titelstrijd eigenlijk al beslecht, dan betekent dat natuurlijk niet dat er niets meer te beleven zou vallen. Uiteraard mag Yannick, onze bloedeigen Carlsen zeg maar, erop rekenen dat iedereen zich zal willen dubbel plooien om hem al ishet maar een halfje te ontfutselen. Als je daar op het einde van het seizoen kunt mee pronken, dan is dat toch wat. Tot nu toe is alleen Guy daarin geslaagd, voor sommigen die we niet bij naam noemen de man van de welhaast legendarische ongrijpbare cavalerie, maar uiteraard aast iedereen op zoiets. Verder is de strijd voor de 2^de of 3^de plaats, of gewoon een goede eindscore, nog volop open, al zijn de papieren van Carlo vooralsnog meer dan goed te noemen. Daaronder wijkt de rangschikking niet veel af van wat men geredelijk kan verwachten. Op papier en zo. Maar er zijn er altijd die een stevige eindspurt uit de kuiten kunnen persen …  

Voor iedereen alvast een heerlijk stelletje feestdagen, een geslaagd opladen van de schaakbatterijtjes en veel succes en voorspoed in 2018!