Er wordt in onze club al eens gevraagd naar schaaklessen voor volwassenen. Welnu, de bekerfinale en -troosting van deze week was een van de beste lessen van het jaar en de vele afwezigen hadden echt ongelijk. Onder de alweer deskundige leiding van ex-Belgisch kampioen Robert Schuermans kregen we twee uitermate boeiende schaakpartijen te zien, uiteraard in de eerste plaats met dank aan de spelers zelf.

Alain, met wit, en Lucas, met zwart, maakten er in de troosting een spektakelstuk van, waarbij de zwartspeler na de opening beter leek te staan: alle stukken ontwikkeld, geen zwaktes in de stelling, initiatief op de koningsvleugel. Zoals wel vaker riep de openingskeuze van Alain vragen op, maar zoals altijd wist de witspeler heel goed waar hij mee bezig was. Er leek voor zwart weinig aan de hand, al had hij een paard wat ongelukkig naar h7 gebracht, en dus speelde hij de consoliderende zet …g6. Bovendien had hij een mooi aanvalsobject met wits achtergebleven pion op e3. Maar schijn bedriegt: met het ijzersterke c4 liet wit de partij volledig in zijn voordeel kantelen. Plots kwamen er allerlei tactische wendingen in de partij, werd wits zwartveldige loper op b2 een monster en greep wit het centrum en daarmee aanvalsruimte. Op de 20ste zet leek wit een stuk te kunnen winnen, maar in de analyse bleek dat niet helemaal te kloppen. De volgende stelling had op het bord kunnen komen:

Ongelooflijk: materieel staat het nog altijd gelijk, maar zwart kan geen vin verroeren. Hij moet Kd7 spelen (er dreigt Pd6), waarna Pf6+ de partij beslist (zie de partijanalyse).

Met steeds minder tijd op de klok probeerde Lucas nog een tactische spitsvondigheid, maar wit had het allemaal onder controle en won. Dit is de volledige partij:

Over naar de finale dan. Daniel, met wit, opende tegen de verwachting in – de jongste tijd speelt hij altijd 1.c4 – met 1.d4, allicht omdat hij de openingskeuze van Pascal wel kende. Zwart maakte er zoals te verwachten was binnen de kortste keren een Wolga-Benkögambiet van, een tweesnijdend zwaard dat garant staat voor een boeiende partij: zwart offert zijn b-pion en rekent als compensatie op tegenspel op de damevleugel; wit probeert dat tegenspel tegen te gaan om met een pluspion als bonus het initiatief te nemen in het centrum. En ja, aanvankelijk leek wit, via enkele finesses in de opening, het betere spel te hebben. Pascal is er echter de man niet naar om zich in slaap te laten sussen. Hij orchestreerde zijn zware stukken naar de damevleugel, verhoogde daar de druk en offerde een kwaliteit waarvoor hij behalve een pluspion ook positionele compensatie kreeg. Na dameruil kwam er een thriller van een eindspel op het bord, waarbij de zaal niet meteen een duidelijke winst zag voor wit, maar makkelijk was de stelling allerminst. Bovendien kwamen beide spelers stilaan in tijdnood en moesten ze hun zetten op increment spelen. Wit bleef zoeken naar een winststelling, zwart bleef zich onder zware tijdsdruk secuur verdedigen, tot deze stelling op het bord kwam:

Wit onderneemt een ultieme winstpoging door de pion op f3 los te laten om die op g6 te winnen. Zwart maakt echter ook dan makkelijk remise: 54…Kxf3 55.Txg6 Kg4! 56.Tg8 Kf5 57.g6 Kf6 (zwart loopt gewoon met de pion mee) 58.Ke4 h4 59.Kf3 h3 en wit komt niet verder. Hij heeft bijvoorbeeld geen tijd om met zijn koning naar zijn vrijpion te lopen, want dan lopen de zwarte pionnen door, en gaat zijn toren weg van g8, dan sneuvelt g6. Maar onder grote tijdsdruk gaat zwart in de fout met 54…h4?? Na 55.Txg6 Kxf3 56.Th6 Lc1 57.Txh4 Kg3 58.g6 Lb2 59.Th7 f3 60.g7 is het wit die triomfeert. En zo won Daniel na het clubkampioenschap ook de beker. Proficiat!