Zoals ik in mijn vorige stukje al zei, wordt op dit eigenste ogenblik het vierde en laatste luik van de Grand Prix afgewerkt, m.n. de GP van Jeruzalem. U kent het intussen, een knock-outtornooi met 16 gegadigden, en elke ronde duurt drie dagen en telt twee klassieke partijen en zo nodig een boel tiebreaksnelschaak. Cruciaal in dit laatste tornooi: wie gaat lang genoeg mee of sprokkelt genoeg punten om de huidige leiders in de tussenstand, Grischuk (20 p.) en Vachier-Lagrave (13 p.), nog te overvleugelen? _LEESMEER_

Over wat de kansen waren las u al een heleboel in het verslag bij het vorige luik, maar een korte opfrissing kan geen kwaad. Eerst moet u weten dat de winnaar en de runner-up van de GP-eindstand een ticket voor het kandidatentornooi verdienen. Voorlopig zijn dat dus Grischuk (20) en Vachier-Lagrave (13), maar de eerste, die hier niet meespeelt, is zo goed als zeker en de tweede moet vooral Mamedyarov (10) en Nepomniachtchi (9) duchten. Andere kanshebbers zijn schaars en hebben mirakels nodig. Ook belangrijk: wie een ronde klassiek kan beslissen krijgt een extra punt. De winnaar kan dus maximaal 12 punten scoren (8 + 4 extra), de tweede 8 (5+3), de derde 6 (3+3), enz.

Intussen is de eerste ronde (aka 8^ste finales) gespeeld en is de helft van het veld naar huis. Het eerste “nieuw feit” deed zich, enigszins verrassend, voor in de klassieke fase. Toevallig, en ondanks aardig wat strijd, eindigde de eerste partij overal in remise en kon enkel So de tweede partij winnen (ten koste van Yu). Dat had voor gevolg dat er nog maar één persoon het maximum van 4 extra punten kon scoren, m.a.w. dat Grischuk nooit nog door meer dan één concurrent kon worden gepasseerd. Als eerste of tweede is hij zeker van kwalificatie voor het kandidatentornooi. Voor het tweede ticket deed So in theorie de beste zaak, met alvast 1 extrapunt, maar het is vooralsnog ruimschoots onvoldoende: hij heeft nog minstens 9 punten nodig om tweede te worden, en daarvoor moet hij nog wel enkele (veel) beter geplaatsten voorbij.

De derde dag zou dus in de zeven resterende kampen de beslissing brengen. De eerste twee partijen (25’+10”) volstonden voor Andreikin (t.k.v. Wojtaszek), Nepomniachtchi (t.k.v. Gelfand), Wei (t.k.v. Giri) en Vachier-Lagrave (t.k.v. Topalov). Wojtaszek verdween daarmee uit het lijstje van (mathematische) kanshebbers, Nepomniachtchi en Vachier-Lagrave deden wat moest om erin te blijven. Jakovenko overleefde een must-winsituatie, maar kegelde in het snellere 10’+10”-tempo Mamedyarov omver. Die ligt er dus ook uit voor het tweede kandidatenticket, maar is nog niet per se uitgeschakeld voor de 3^de plaats, die in theorie nog kans geeft op de alom begeerde wild card.

De rest duurde wat langer. Navara en Wang bleven gelijkspelen tot net voor de  Armageddonloterij: in de tweede blitzpartij kon de Tsjech de beslissing forceren. Ten slotte zegevierde ook Karjakin over Harikrishna. Dat gebeurde in een ultiem Armageddon: Karjakin had met zwart genoeg aan de negende remise van de onderlinge kamp. De Rus heeft nog (een veeleer onwaarschijnlijk) uitzicht op een 3^de plaats in de GP-eindstand, en zou op die manier de kandidatenstrijd kunnen halen (naar verluidt willen de Russische organisatoren een Rus voor de wild card).   

De loting maakt de volgende ronde cruciaal. Nog drie rivalen blijven over voor het tweede kandidatenticket: Vachier-Lagrave is het best geplaatst, met 4 punten voorsprong op Nepomniachtchi, en 8 op So. Uitgerekend nu moeten die laatste twee tegen elkaar. De verliezer mag het vergeten, de winnaar zit vervolgens tegenover Vachier-Lagrave als die wint van Andreikin, of kan de Fransman (misschien wel) passeren als die door de Rus uitgeschakeld wordt. De extra punten die onderweg mogelijk zijn geraapt kunnen ook nog een duit in het verschilzakje doen. Spannend, spannend! Verder: Wei–Karjakin en Navara–Jakovenko, maar dat is nagenoeg alleen nog van belang voor het prijzengeld van Jeruzalem.