Zo stilaan beginnen de zaken in het FIDE Grand Swiss in een beslissende plooi te vallen, al is het niet dadelijk duidelijk welke.

Ronde 7. En zo ze je maar. Terwijl Grischuk en Caruana elkaar in evenwicht houden en op de topborden hele dozijnen remises vallen, neemt Aronian de maat van Wang. Hij tikt de Chinees uit het hoogste schavotje weg en nestelt zich naast Caruana op 1. En krijg ‘m daar nog maar eens weg van dat ticket. Nu, dat kan de volgende ronde alweer veranderen, want dan mag hij tegenover zijn Amerikaanse co-leider plaatsnemen. _LEESMEER_

Een zevental volgt nog steeds, zij het met een iets andere samenstelling: Wang erin, Aronian eruit. Verder Alekseenko, Grischuk, Maghsoodloo, Anton Guijarro , Carlsen, Vitiugov. In het peloton erna, worden de kansen stilaan kleiner, zij het niet onmogelijk. So, Anand, Yu, Karjakin, Wojtaszek, Nakamura en Gelfand zijn er de hoogste ELO’s, bepaald veel kandidatenmateriaal, maar ze zullen hun beste beentje nog moeten voorzetten. In het tweede peloton, op anderhalf punt al van de leiders, bevinden zich nog enkele +2700-helden, Artemiev, Vidit, Svidler, Matlakov, Xiong en Le, maar die hebben al bijna een mirakel nodig. Op twee punten van de top is Harika nu de beste dame, in het gezelschap van hoge heren als Harikrishna, Bu en Shankland, die nu wel kandidaat-kandidaat af zijn.

Ronde 8. Of Wang zich herpakt, hangt af van wat de anderen doen: het wordt een snelremise in 75 minuten tegen Carlsen, op zich niet slecht. Genoeg, blijkt later, om in het zog van de leiders te blijven: ook Caruana–Aronian eindigt in remise, en drie van de achtervolgers bereiken ook niet meer (of minder): Maghsoodloo–Vitiugov en So (een halfje lager)-Alekseenko lopen ook uit op een puntendeling. De schok van de dag komt tot stand op bord drie: Anton Guijarrro, goed voorbereid, kegelt Grischuk omver. De 24-jarige Spanjaard uit Murcia hijst zich daarmee naast Caruana en Aronian, en volgens de scheidingscriteria zelfs vóór de Armeniër, terwijl de Rus, lange tijd goed op weg in de strijd om het kandidatenticket, nu op een vol punt wordt gezet, officieel op een 18^de plaats.

En zie, niet alleen wordt het leidend duo een trio, ook de achtervolgende groep, op een half punt, breidt zich uit. En hoe, want wie winnen er, tussen al het puntendelend geschuif van de concurrentie en wippen daarmee tot net achter de leiders? Ene Karjakin, ene Nakamura, ene Anand en ene Gelfand. Lange tijd onzichtbaar, of niet echt in de voorste gelederen, maar dit kransje van potentiële favorieten weet natuurlijk wel dat de prijzen aan de meet worden uitgereikt en komt dan ook boven water als die in het zicht komt. Verdienstelijke outsiders, Anton Guijarro, Wang, Alekseenko, Maghsoodloo, bijna Carlsen-killer Kovalev (die ook is komen aansluiten) en Vitiugov wezen gewaarschuwd!

Nog drie ronden te gaan en het zal vermoedelijk met deze spelers gebeuren. In ronde 9 zijn er alvast weer enkele boeiende en belangwekkende confrontaties. Carlsen–Caruana, bijvoorbeeld, en daar draait het natuurlijk om (mogelijke) tornooiwinst, om niet te spreken van het persoonlijke aspect – wie gaat nu eens winnen van wie? – maar niet om die andere prijs, dat kandidatenticket. Daarvoor mogen co-leiders Aronian en Anton Guijarro het onder elkaar uitvechten, en een gebeurlijke winnaar zou wel eens een geweldige stap kunnen zetten. Ook boeiend: outsider versus ouwe rot of favoriet, met Alekseenko–Anand, Maghsoodloo–Karjakin, Kovalev–Nakamura. Met wit succes liggen de oudjes er wel uit, als zwart het haalt mag het jong(er) geweld beschikken. De kans op een meer gemengd of niet beslissend resultaat is natuurlijk niet denkbeeldig, en er zijn ook nog twee outsiders die tegen elkaar spelen: Vitiugov–Wang. Als u het mij vraagt, is die 9^de ronde nu al ongemeen spannend …

Ronde 9. En de spanning neemt nog toe. Geen wonder als er stevig geremiseerd wordt: aan de stand verandert dan weinig of niets, zowat iedereen vooraan blijft vooraan en blijft kans maken, en de zeldzame winnaar doet een relatief gouden zaak. Om te beginnen met de wereldtenoren: Carlsen en Caruana speelden een vrij snelle remise, al gaf de Amerikaan nadien toe dat hij na 11 zetten eigenlijk niet goed wist wat hij in die stelling moest, en was de Noor zeker 16 zetten in z’n voorbereiding, om dan 46 minuten diep te gaan peinzen over z’n 17^de zet. Niet veel later kreeg Caruana leuk tegenspel op de damevleugel en dat gaf snel aanleiding tot herhaling van zetten en het delen van het punt.

Op bord 1 deed Aronian een flinke poging om Anton Guijarro terug te wijzen en zodoende een bloedserieuze optie te nemen op het kandidatenticket, maar de Spanjaard slaagde er toch in om het hoofd boven water te houden. Ook Alekseenko–Anand en Maghsoodloo–Karjakin eindigden onbeslist. Vitiugov had het lange tijd moeilijk tegen Wang, die maar wat graag z’n eerdere plaats aan de top weer wou innemen, maar de Chinees liet zich een bijna zekere winst in extremis ontglippen. Tot daar bleef alles dus zowat bij het oude.

De gouden zaak werd gedaan door, jawel, Nakamura. Hij was zich terdege bewust van het feit dat Kovalev in ronde 4 ei zo na Carlsen had gevloerd, maar koos niettemin, hoewel goed voorbereid, voor een scherpe opzet. Dat loonde, mede omdat de Witrus nogal onbegrijpelijk “een beetje hielp”. Nakamura aarzelde niet en dwong, in 31 zetten, Kovalev tot opgave. Brachten het er even goed vanaf: Matlakov, die Gelfand uit de achtervolgende groep wipte, Grischuk, die Shirov uit diezelfde groep hield en zich er zelf terug in hees, en verder ook Howell en Rakhmanov, die a.h.w. vanuit het niets aansloten.

Met nog twee ronden voor de boeg zijn er nu vier leiders, van wie er drie in aanmerking komen voor de beloofde stek in het kandidatentornooi. In volgorde van scheidingscriteria zijn het Caruana, Anton Guijarro, Aronian en Nakamura. Wie het tornooi of het ticket wil winnen, kan maar beter minstens nog één keer winnen, tiebreaks zijn zo frustrerend. Ook de achtervolgers zijn weer met meer, te weten 11 stuks: Wang, Alekseenko, Magsoodloo, Carlsen, Rakhmanov, Grischuk, Vitiugov, Karjakin, Matlakov, Anand en Howell. Voor hen is winst des te dwingender, want een halfje achterstand krijg je niet weg met een remise. De kans dat ze het (bij remise) na de volgende ronde helemaal kunnen vergeten is trouwens niet denkbeeldig: als één of twee koplopers winnen, zijn ze de facto buiten bereik.

Van koplopers gesproken, die mogen nu tegen elkaar: Caruana–Anton Guijarro en Nakamura–Aronian. Het hoeft geen betoog dat winst een wereld van verschil kan maken. Verlies trouwens ook, want dat valt nog nauwelijks te repareren. Met twee remises gaan ze ex aequo de laatste ronde in, eventueel samen met de winnaar(s) uit de achtervolgende groep. Dan zou de laatste ronde een ingewikkelde bedoening kunnen worden. Hoe dan ook, de ontknoping is nabij!

Om af te ronden, nog enkele anekdotische weetjes. Als ik het goed tel, en mijn bronnen correct zijn, zit Carlsen op een haar, of liever: een partij, van het record van Ding (100 partijen zonder nederlaag): hij zou er nu 99 moeten hebben. Als hij vandaag niet verliest van Matlakov, kan hij in de laatste ronde dat record breken. Verder behaalden drie knaapjes met hun prestatie hier (nu al) hun derde GM-norm: Jonas Buhl Bjerre (2004, Denemarken), Vincent Keymer (2004, Duitsland) en Raunak Sadhwani (2005, India). Moet er nog talent zijn?