Laat, maar beter laat dan nooit. Kort, maar niet heus. Een 'verslag', één ronde voor het einde. 

Denkoefening. Stel je even in de plaats van Mamedyarov en vooral Grischuk. Wat zou er dag na dag door die hoofden gaan? Hoe zwakjes hun kansen, want met een paar overwinningen zijn Radjabov en Vachier-Lagrave hen toch zó voorbij? Maar die vertikken het. In de eerste plaats Radjabov, de best geplaatste nog wel. De man uit Azerbeidzjan _LEESMEER_ verliest tot 2 keer toe en verzeilt in gelederen waar niemand nog een knip voor z’n kansen geeft. Op de tweede plaats Vachier-Lagrave, die de hele tijd maar geen afstand kan nemen van een grote groep die hij/hem op sleeptouw neemt. En dan, net op het moment dat je – Mamedyarov zijnde, en des te meer, Grischuk zijnde – denkt dat het nu wel in de handtas is voor jou, zorgen de heren voor de mogelijk spannendste ontknoping ooit.

Vachier-Lagrave kan weer niet winnen, en naar mijn bescheiden schaakgevoel zat er al van bij het begin helemaal niets in de stelling. In de groep van acht kan niemand dat trouwens, ongeacht de stelling, maar omdat Radjabov dat wél doet, is de groep van acht een groep van negen geworden. Ik bespaar u hoe weinig punten dat oplevert. Belangrijker: die Radjabov is dus nog niet uitgeschakeld, integendeel! Want, wij weten dat Vachier-Lagrave geen andere optie meer heeft dan z’n laatste partij te winnen, en daarbij te hopen dat de anderen dat niet doen, of ten minste met niet meer dan één. En wij weten ook dat “niet meer dan één” van nul en generlei waarde is, als die ene toevallig luistert naar de naam Radjabov. Dat is dus niet de zaken helemaal in handen hebben. Omgekeerd moet Radjabov ook wel winnen, maar voor hem maakt het niet uit wat MVL doet. Bovendien mogen er tot 4 anderen met hem op de 2^de plaats eindigen: met 98 punten zit hij boven de minimale 96. Gek genoeg heeft degene die twee ronden geleden het meest uitgeteld leek, nu de betere kansen.

Heet maar eens Grischuk (of zelfs Mamedyarov) in deze omstandigheden. Een ronde of wat geleden denk je, dat komt wel goed, en nu staan de twee kanshebbers met z’n tweeën klaar om je finaal nog van je sokken te rijden. Want, hoe onzeker hun lot ook is, je hebt niet één, maar twee kansen op een Grexit (of, mutatis mutandis, een Mamedyexit): als de ene het niet haalt, kan de andere dat nog doen. De zenuwen zullen niet alleen in Palma gieren!

Oké, wat schaft de tornooipot morgen nog? Om te beginnen Nakamura–Aronian. Wat er hier ook gebeurt, het verandert weinig aan de kansen van de kwalificanten: winnen moeten ze toch. Vachier-Lagrave moet tegen Jakovenko, nummer 10 op de startlijst, maar niet zomaar weg te zetten. Radjabov krijgt Rapport tegenover zich, misschien wel de meest grillige speler. En dan moeten beide kanshebbers maar hopen dat Tomashevsky–Ding en Harikrishna–Svidler op remise uitdraaien. Gegeven wat we hier al gelijkspelenderwijs hebben mogen aanschouwen, is dat nog niet zo denkbeeldig.  

Tot slot: op het WK-20 in Tarvisio heeft onze Daria vandaag (vlot, en zo niet, dan toch snel) gewonnen van haar allereerste lager genoteerde tegenstandster, en het Indische wonderkind Praggnanandhaa heeft remise gespeeld en staat met 7,5/10 op een gedeelde 2^de tot 7^de plaats. Winnen wordt moeilijk, maar zijn tornooiprestatie (momenteel 2699) is behoorlijk ongezien, voor een 12-jarige.