Na zijn opmerkelijk, om niet te zeggen enigszins sensationeel dameoffer tegen Navara in de eerste ronde, dat op zichzelf wellicht niet winnend was, ging Carlsen ook in ronde twee, tegen Vachier-Lagrave,  met het volle punt aan de haal. In een Pirc-partij  zetten de heren zich binnen de kortste keren aan wat een heerlijk eindspel zou worden, waarin de wereldkampioen uiteindelijk met één tempo meer de zaak kon beklinken. _LEESMEER_Navara en Mamedyarov beproefden het Open Spaans van Karpov en Kortsjnoi, m.b. dat van hun 14^de en 18^de matchpartij in Merano 1981, maar deelden het punt nadat wit z’n voordeel niet wist te verzilveren. Georgiadis ging nu ook tegen Svidlers Moskou-Siciliaan tegen de mat, zij het dat hij lange tijd  perspectief op meer had gehad.

Ook ronde drie bracht weer spektakel. Voor het eerst wist Carlsen niet te winnen – snelle remise tegen Svidler – waardoor Mamedyarov op gelijke hoogte kon komen, na winst tegen Vachier-Lagrave. Het was nochtans een best boeiende remise, in een Najdorf met 6. Lg5 en het ‘moderne’ 6…Pbd7, waarin Carlsen zonder verpinken tot twee keer toe een stuk inzette (15. Lb5, 17. Pf5) maar het nog een 3^de keer had moeten doen (20. Lg5 i.p.v. Lg3).  Svidler hapte wijselijk niet toe en wist vervolgens vaardig de bordjes in evenwicht te houden. Mamedyarov toonde zich uitstekend voorbereid in een Réti-goes-English, waarin Vachier-Lagrave de lijn met 7. g4 niet zo goed in de vingers bleek te hebben. Wit kwam er snel beter uit en toen, aldus de Fransman, bracht de ene fout de volgende mee. Tot slot ging Georgiadis voor de 3^de keer onderuit, nu tegen Navara en in een Koningsindisch fianchetto.  Die kwam, net zoals in de 1^ste ronde tegen Carlsen, weer in een situatie van dame tegen toren, licht stuk en pion terecht, maar Georgiadis is geen Carlsen en wist het ook niet allemaal meer uit te vorsen bij gebrek aan tijd op de klok.

In de 4^de ronde moest de jonge en voorlopig onfortuinlijke thuisspeler Georgiadis tegen Carlsen aan de bak, maar het weerhield hem er niet van om er flink tegen aan te gaan en ongegeneerd materiaal te offeren. De champ opteerde, kennelijk voor het eerst, voor de Armeense variant in de Franse Winawer (met 5. La5), maar gaf achteraf toe dat het eigenlijk een beetje blufspel was geweest, en dat het niet echt gepakt had. Georgiadis gaf even later zonder aarzelen de kwaliteit voor actief spel en hield in het best gecompliceerde vervolg keurig het hoofd boven water. Carlsen zou natuurlijk Carlsen niet zijn als hij in een ogenschijnlijk to-táál gelijke stelling niet nog wat zou weten te verzinnen om de zaak alsnog naar zich toe te halen, maar de jonge Zwitser zag het allemaal komen en gaf geen krimp. Z’n eerste halfje, en dat tegen de wereldkampioen! De anderen Grünfeldiseerden. In de fianchettovariant overzag Svidler een goede mogelijkheid (12…Dc8), waarna snel dameruil volgde en opponent Mamedyarov mooi ruimtevoordeel verkreeg. Op z’n beurt miste de Azerbeidzjaan een paar interessante wendingen, en zo kon de Rus, stevig verdedigend, het evenwicht behouden. Navara koos tegen Vachier-Lagrave het minder gebruikelijke 9. Pd2, en ook hier gingen de dames snel van het bord. Daarop wist de Tsjech een vrije c-pion te creëren, maar MVL kon op z’n beurt een aardig initiatief ontplooien tegen de koning in het midden en zo werd voor beide kanten zetherhaling de beste optie. Geen beslissende partijen deze keer,  maar alles behalve saai! 

In ronde 5 wist Vachier-Lagrave z’n eerste winstpunt te boeken, ten nadele van – alweer –   Georgiadis, die z’n minste partij tot nu toe speelde. In een Mikenas-Engelse opening verkreeg de Fransman een mooi initiatief dat uitliep op pionwinst. Het resulterende pluseindspel werd nog abrupt ingekort toen de jonge Zwitser een paardvork over het hoofd zag die een toren kostte. Co-leiders Carlsen en Mamedyarov speelden een uitvoerige maar beheerste partij, waarin de champ water uit de stenen wou persen, en de stenen niet mee wilden. Mamedyarov wou het Open Spaans van tegen Navara nog wel eens beproeven, maar Carlsen blokte die poging af met 5. d3.  Er kwam een soort Giuoco Pianissimo op het bord, waarin wit de hele tijd ‘iets onooglijks’ leek te hebben, maar de Azerbeidzjaan hield op solide wijze de Noorse boot af. In een Engels Vierpaardenspel bereikte Svidler tegen Navara minder dan hij had gehoopt, na 18 zetten theorie en het nieuwtje 19. f3. De Tsjech wist, in een symmetrische pionnenstructuur, de koninsgpionnen tijdig af te ruilen, en smoorde vervolgens vakkundig alle witte intenties in (of zelfs voor) de kiem. 

Dag 6 zag het begin van de terugronde: het is een ‘double round robin’-tornooi. Tegen Navara’s Damegambiet riposteerde de wereldkampioen met de Semi-Tarrasch, maar niet heus na 12…La6. Vrij snel gingen de zware stukken van het bord, waarna Carlsen een vrijpion op de a-lijn kon creëren, terwijl de geïsoleerde witte tegenhanger op de d-lijn zich aandiende als een interessant aanvalsobject. Maar voor geen van beide zijden dreigde er echt gevaar –  niets uit de nochtans rijkelijke Noorse trukendoos kon Navara verontrusten – en dus werd de vrede getekend. Bizar detail: Carlsen die aangaf dat hij een beetje moe was van zoveel ronden achter elkaar en het vandaag rustig aan had willen doen (wat niet helemaal was gelukt). Wat moeten we daarvan denken? Met Georgiadis tegenover hem lag een vol punt binnen de mogelijkheden én de ongedeelde leidersplaats, al kon Mamedyarov natuurlijk niet vooraf weten dat Carlsen niet verder zou komen dan remise. De Zwitser koos het solide 6. Le2 in de Najdorf, maar werd traag maar zeker naar de haaien gespeeld, mede omdat hij bij z’n 30^ste zet een tactische mogelijkheid (op zet 33) overzag. Bij het stukverlies dat even later volgde, gaf hij op, zodat Mamedyarov nu alleen aan de leiding kwam. Vachier-Lagrave had nog wel wat goed te maken na z’n zwakke start (0,5/3 > 1/4 > 2/5) en kreeg daartoe de kans van Svidler. In (alweer) een Engels debat zocht de Rus op zet 20 onnodig de complicaties op en dat bekwam hem slecht. “I love it when a plan comes together” (of het Franse equivalent daarvan) moet Vachier-Lagrave hebben gedacht, want het vervolg liep uitermate lekker voor hem. Tweede zege op rij voor de Fransman, en dus la vie opnieuw en rose.

Zaterdag was het rustdag, zondag ronde 7. Zowel Carlsen als Georgiadis, resp. versus Vachier-Lagrave en Svidler, liepen tegen een Najdorf aan. Carlsen repliceerde met 6. f3, in de reeks ongewone 6^de zetten, en bracht een nieuwtje op de 15^de zet: Lb5 (i.p.v. 15. 0-0-0). Vervolgens ging de Noor als vanouds een stukje persen. Hij bracht de loper naar c6, de toren naar b5 en dreigde pionwinst. Die kwam er wel, maar het gaf Vachier-Lagrave de kans om met de eigen toren, via diezelfde b-lijn, tot in het vijandige territorium door te dringen en daar als een loden onweerswolk over de broze Vikinglinies te gaan hangen. Carlsen had dan wel vrijpionnen kunnen creëren, maar de Fransman kreeg er bijna meer dan tegenspel voor. Van wit stond beter was de partij geëvolueerd naar zwart staat beter, maar het kon niet beletten dat de bekende zetherhaling het pleit kwam beslechten. In de andere Najdorf opteerde Georgiadis voor de Engelse Aanval, 6. Le3, met Keressmaakje, 7. g4. Met een gewaagd nieuwtje (loperoffer op a6) roerde de Zwitser resoluut de aanvalstrom, maar Svidler liet zich door al die (over)moed niet van de wijs brengen en serveerde hem zijn 6^de nederlaag. In Mamedyarov–Navara kwam een Damepionspel op het bord, waarin de Azerbeidzjaan geleidelijk enig voordeel uitbouwde. Dat leidde uiteindelijk tot pionwinst, die in het toreneindspel dat later volgde beslissend bleek te zijn.

Mamedyarov dikt daarmee zijn voorsprong als leider een halfje aan. Hij leidt nu met een vol  punt voor Carlsen. Op 1,5 volgt Svidler, op 2 Vachier-Lagrave en op 2,5 Navara. Rode lantaarn Georgiadis staat gewoon ontieglijk ver (0,5/7).

Tussendoor nog even melden dat Charleroi (tegelijk BK) is begonnen, met Daniel bij de experten, JanDG in de B-groep en Carlo in de C-groep. Daniel verloor tegen Ringoir (2530), maar speelde remise tegen Bomans (2248). JanDG kreeg twee keer sterkere ELO’s te bekampen en kon nog niets sprokkelen. Carlo had twee lage ELO’s tegenover zich en won 1 keer. Nu ja, van hieruit gezien kunnen lage ELO’s, en zeker als ze van kids zouden zijn, nogal bedrieglijk zijn. We horen het nog wel. Succes alleszins, aan allen!

PS Vakantieplannen maken het wellicht moeilijk om een en ander verder te volgen, laat staan te verslaan, dus het vervolg komt misschien niet helemaal zoals dat normaal zou kunnen komen. Maar ongetwijfeld komt u nog wel wat te weten, desgevallend via andere bronnen.