Een lange dag was het vandaag. Om 8u stonden we al aan het Harpa-gebouw. Deze keer niet om te schaken maar om op de touringcar te stappen waarmee we de ‘Golden Circle Tour’ gaan doen. We bezochten Þingvellir National Park, Geysir en Gulfoss om ons te vergapen aan de IJslandse natuurpracht van watervallen, vulkanen, geisers en pruttelende waterbronnen. En natuurlijk had de organisatie ook een stop geregeld in Selfoss waar het graf van Fischer te bezoeken is, net als een klein museumpje rond hem en de match van 1972. Tegen 16u arriveerden we terug aan Harpa, net op tijd om ronde 8 aan te vatten.

De voorlaatste ronde mocht ik aantreden tegen een Nederlander van 2120 elopunten. Ik had wit en via de Caro-Kann werd het een partij waar ik geleidelijkaan, zonder veel spektakel maar wel stevig weerwerk, minder en minder kwam te staan om vijf uur later te moeten opgeven.

Maar er was iets aan de hand dat me bezig hield en me een slechte nasmaak gaf. Mijn tegenstander zat zelden aan het bord en als hij er wel was, speelde hij snel. Enkele weken geleden zat ik met Dries nog aan de SKOG-toog te praten over valsspelen bij schakers op ons niveau. Ik zei Dries nog dat ik – online buiten beschouwing gelaten – nog nooit het gevoel heb gehad tegen iemand te spelen die vals speelt. Dat is vandaag veranderd.
Op een bepaald moment ben ik twee keer – terwijl hij aan zet was, maar nog niet teruggekeerd was – gaan kijken waar hij was. Wat bleek, hij kwam telkens van ergens buiten de toernooizaal binnengewandeld. Aan de WC’s in de toernooizaal staat steeds een scheidsrechter dreigend met een scanner, maar niet aan de ingang van de speelzaal. Ik heb dan maar eens een scheidsrechter aangesproken en gevraagd of het toegelaten is om tijdens de partij de speelzaal te verlaten. “Waarschijnlijke een stevige roker”, zei hij, maar hij zou hem in het oog houden.

Na mijn opgave vroeg ik mijn tegenstander een verklaring. Hij zei dat hij ziek was en daarom heel veel naar WC moet. De WC in de speelzaal kan hij niet gebruiken omdat hij geen trappen kan doen. De gehandicapte-WC wat verder in het Harpa-gebouw is zonder trappen en die kan hij dus wel gebruiken. Hij zij ook dat de scheidsrechter hem ondertussen ook al had geïnterpelleerd, en daar heeft hij zijn situatie ook uitgelegd. Hij klonk heel oprecht.

Maar als ik dan mijn partij vanavond in de engine stak, sloeg de twijfel wel weer toe. Hij heeft quasi perfect gespeeld en zelfs toen het nog (in mijn ogen toch) complex werd, speelde hij zonder veel nadenken. Wat denk je bvb. van deze stelling. Ik sta een pion achter en onder druk. Hij speelt 32…. d4 33. f4 Txe3. Zelf had ik heel veel rekenwerk nodig om te zien of ik het toreneindspel nog kon redden. Het heeft ook nog bijna 20 zetten geduurd eer het toreneindspel duidelijk verloren was. Maar voor hem was het – zonder aan het bord te zitten – blijkbaar glashelder. Ik zal het nooit weten en ieder verdient het voordeel van de twijfel maar, Dries, hier is het dan misschien gebeurd.

Morgen zijn we al aan de laatste ronde. Om aan 50% te geraken zal ik dus wel moeten winnen. Tegen een IJslandse met de prachtige naam Sigurlaug Regina Fridthjofsdottir en 1743 elopunten moet dat mogelijk zijn. Al kan het wel spannend worden. Als ik mijn partij binnen de twee uur kan afronden, dan kan ik mee met het gezin walvissen gaan spotten. Anders geen walvissen voor Pascal…

UPDATE

Mijn gevoel heeft me bedrogen. Mark deed wat opzoekwerk en vond dat de Nederlander lijdt aan Long Covid. Ik kan me niet inbeelden wat het effect op je leven en schaken moet zijn. En dan word je her en der nog verdacht van valsspelerij. Ik voel me nu natuurlijk wel wat rot over de grote twijfels die ik had, maar ben Mark zeer erkentelijk om dit uit te klaren. En, Dries, ik denk nu terug dat ik nog nooit tegen een valsspeler heb gespeeld!