Niet favoriet Pascal, maar de ervaren Roger wint, precies twintig jaar na zijn eerste zege, de beker Adams. Lino speelde een sterke partij en won verdiend de troosting tegen Bart.

_LEESMEER_

Favoriet Pascal heeft het niet kunnen waarmaken. In de finale van de beker Adams had hij lange tijd de beste papieren. Al in de opening kraakte hij de Caro-Kannverdediging van zijn tegenstander en won een pion, maar toen kreeg hij het moeilijk om een goed plan te vinden. Roger – ervaring zat in gedrongen stellingen – profiteerde daar optimaal van, bracht zijn paarden naar actieve posities en speelde direct op de zwakke pionnen van wit. Toen hij in een betere tot gewonnen stelling zijn pion terug won, aanvaardde Roger het remiseaanbod van zijn tegenstander. Daaraan had hij genoeg voor bekerwinst.

Lino pakte de pion die Bart in de Catalaanse opening offerde, maar in plaats van daar met man en macht te gaan aanhangen, zocht hij meteen actief tegenspel als antwoord op wits kleine voorsprong in ontwikkeling. Wit verloor wat tijd om zijn pion terug te winnen en daarvan profiteerde zwart om het initiatief over te nemen in het centrum. Toen Lino een tactische grap overzag en twee pionnen verloor op de damevleugel, leek Bart de beste papieren te hebben, maar zijn pionnen geraakten niet op gang en zwart speelde sterke, actieve zetten. Met de zware stukken zette hij wit onder druk. Wits stukken werkten niet goed samen en toen Bart zijn koningsstelling verzwakte, liep hij op een counter. Na stukverlies gaf hij op.

Robert Schuermans becommentarieerde beide partijen in zijn gekende, onderhoudende stijl, met veel interessante verwijzingen naar het grootmeesterschaak en naar de schaakliteratuur. Samen met hem blikken we terug op twee boeiende partijen, de beker waardig.