Eerst even opfrissen. Er is dit jaar maar één groep in Wijk aan Zee, en dat zijn de Masters. Extra makkelijk voor verslaggevers, want je moet nu eens niet uitzoeken welke (veelal jeugdige) Belgen (en clubgenoten) meedoen in welke amateurgroep – boeltje werk toch – en tegelijk ook weer sneu, want je kan ze nu niet even in het zonnetje zetten. En zelf gaan kijken, zit er ook niet in, wegens KNT (niet kinderen, maar kijkers of kijken). Gelukkig is er nog livestream en zijn er sites waar de partijen kunnen worden gevolgd of nagespeeld, al dan niet met commentaar en/of analyses, maar ook de lieve glimlach van Fiona* (Steil Antoni) mag het schaakhart al komen te verblijden. _LEESMEER_

Het deelnemersveld onderging in de voorbije weken drie wijzigingen, maar ziet er uiteindelijk zo uit (+ ELO en plaats o/d wereldranglijst): Carlsen (2862, 1), Caruana (2823, 2), Vachier-Lagrave (2784, 5), Giri (2764, 11), Firouzja (2749, 18), Duda (2743, 19), Harikrishna (2732, 22), Wojtaszek (2705, 37), Anton Guijaro (2679, 56), Esipenko (2677, 60), (Jorden) van Foreest (2671, 67), Donchenko (2668, 72), Grandelius (2663, 78) en Tari (2625, 156). Gemiddeld dus 2724,6 ELO, wat volgens de FIDE-criteria overeenstemt een tornooi van categorie 19, en bijna 20 (vanaf 2726). Strikt genomen de “zwakste” bezetting in jaren: het is al geleden van 2010, toen nota bene Giri en So nog B-groepmateriaal waren, dat de hoofdgroep geen 20 of 21 haalde, maar het verschil is bijzonder klein en dus vrijwel verwaarloosbaar. 

Ronde 1 bracht meteen al Carlsen in stelling tegenover de 17-jarige Iraanse (maar onder FIDE-vlag spelende) wonderboy Firouzja, misschien ooit zijn opvolger. De wereldkampioen offerde eerst één en dan nog een pion, alle bruggen achter zich verbrandend, maar het liep toch nog goed af omdat Firouzja kraakte onder de druk en een blunder uit de mouw schudde die op slag verloor. De champ begint doorgaans wat rommelig vooraleer hij op stoom komt in zo’n tornooi, nu was het meteen raak, maar kwalitatief even rommelig.

Ook Grandelius en Giri scoorden meteen. Tegen de eerste ging Donchenko onvervaard een ingewikkeld middenspel in, maar hij tastte mis in het eindspel en verloor alsnog. Carlsens landgenoot Tari probeerde Giri te verrassen met een stuk-voor-twee-pionnenoffer in het Spaans dat Carlsen hem vorig jaar had voorgedaan tegen Nakamura, maar de Nederlander kende de zet al een stuk langer en wist het zwarte opzet keurig aan flarden te spelen. Drie winnaars en dus drie leiders na dag 1, want de andere partijen eindigden onbeslist.

Ronde 2 plaatste Grandelius alleen aan de leiding. De Zweed veroverde zijn tweede punt op rij, nadat Duda iets te optimistisch had gekozen voor een wat ongewone opening en er vervolgens niets mee aankon. De andere dagwinnaar was Caruana, die een nochtans moedige Donchenko – een dubbel pionoffer – in een best wilde partij fraai overvleugelde. De 5 remises die daarnaast werden bevochten – het juiste woord – brachten meer spektakel dan gedeelde halfjes gewoonlijk doen vermoeden, maar leverden de betrokkenen niet meer (en ook niet minder) op. Mooi bij voorbeeld was de wijze waarop Anton Guijarro, in z’n alleerste klassieke kamp tegen Carlsen, met een pion in het krijt de champ wist af te houden. Slotsom: alleen Grandelius met het maximum, en Donchenko met nul.

Ronde 3 zorgde voor nieuw, of correcter, sterk uitgebreid leiderschap. Topscorer Grandelius kwam tegen Harikrishna – 34 en zowaar nestor van het deelnemersveld – wel goed uit de opening (Frans ruilertje), maar verslikte zich nadien enkele keren en gaf in tijdnood de verloren stelling op. Dat tweetal kreeg nog drie anderen naast zich, al was dat telkens via remise: Carlsen, Giri en Caruana.

Carlsen–Tari leek mij na 10 zetten een kolfje naar de hand van de wereldkampioen, maar ofwel was die gewoon lief voor zijn jonge landgenoot, ofwel wist de laatste al even gewoon simpel stand te houden. Bizar: de heren speelden – onnodig – wel door tot ze niet meer konden: pat. Donchenko behaalde met zwart zijn eerste halfje tegen Giri en had eigenlijk mogen hopen op meer. De klapper van de dag was echter Caruana–Duda. De Pool, verrast door 1. e4, koos dan maar voor het Russisch, waarmee de Amerikaan, expert ter zake, heel aardige resultaten boekt. Met het briljante 16. Pe6 ging Caruana kansrijk de offertoer op en in de licht adembenemende ont- en verwikkelingen die vervolgens ontstonden, leek de winst voor het grijpen. Helaas, een nijpende tijdnoodfase met een paar kleine onnauwkeurigheden gaf de vindingrijke Duda de kans om alsnog het hoofd boven water te houden.

Verder deelden Vachier-Lagrave (met dameoffer nota bene) en Esipenko, en Wojtaszek en Van Foreest de punten. De tweede dagzege was voor benjamin Firouzja, die met knappe eindspeltechniek Anton Guijarro wist te vloeren.

Ronde 4 tot slot, chronologich bekeken. Carlsen, met zwart tegen Van Foreest, leek halfweg een persklare stelling te hebben, maar gaf met zijn 46^ste zet de jonge Nederlander de kans om de zaak combinatoir gelijk te trekken, waarna alweer werd doorgespeeld tot het niet verder kon. Even later deden ook Duda en Giri de boeken toe, na een gelijkopgaande partij die uitliep op een 4-toreneindspel waarin wit weliswaar een pluspion had maar er niets mee aankon. Ook Tari–Firouzja werd remise, al had de Iraniër eerst goede winstkansen, die hij zelf de nek omwrong en erger, maar Tari blunderde meteen terug, om twee zetten later opnieuw een dijk van een cadeau te krijgen. De tijdnood moet de jongelui serieus parten hebben gespeeld.

De volgenden in het remiserijtje waren Harikrishna en Caruana. De Amerikaan leek na een zet of 30 de betere kansen te hebben, maar kon die niet vasthouden. Harikrishna wikkelde af naar drie pionnen (waarvan twee vrij en verbonden) tegen een loper en dat volstond voor de vrede. Kort nadien eindigde ook Esipenko–Grandelius in remise, zij het zeer verrassend: tegen de tijdcontrole had de Zweed het heft in handen en bovendien tastte de Rus nog eens mis op z’n 40^ste zet. Maar Grandelius blunderde beleefd terug en zo verwaterde de partij toch nog in remise. Donchenko en Wojtaszek deden er wat langer over, zonder dat iemand het evenwicht had kunnen doorbreken. Het wachten was dan op Vachier-Lagrave en Anton Guijarro, die ook al lang zaten te remiseren, maar op het einde kreeg de Fransman toch even iets meer zicht op succes. Het volstond niet, al wilde hij pas na 80 zetten berusten in remise. In de mode tegenwoordig: niet winnen en dat niet kunnen toegeven …

Zeven remises, de stand blijft dus wat hij is, behalve dan dat iedereen een halfje meer heeft dan gisteren. Morgen eerste rustdag, donderdag vliegen ze er weer in.   

—

*WIM Fiona Steil Antoni (foto), commentatore op de Tata Steel livestreampagina

Disclaimer: Foto door Vladimir Hamitevici, CC BY-SA 4.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0>, via Wikimedia Commons