Niets mis met wat aandacht voor de vrouwen, en concretamente oftewel meer bepaald betekent dat bij deze de afloop van het eerste GP-luik voor de dames in Skolkovo. U herinnert zich dat wereldkampioene Ju halfweg (d.i. na ronde 6) alleen aan de leiding was gekomen, met een half puntje voorsprong op het trio Goryachkina, Koneru en Lagno. Leuke details: drie van die vier voeren de wereldranglijst aan (Hou even niet meegerekend), en Lagno is de voorbije uitdaagster[1] van Ju, Goryachkina de volgende. Veel schoon volk dus vooraan! _LEESMEER_
Maar wie is die vierde dan? Humpy Koneru, Indisch – en dan weet u intussen dat het dan niet niet altijd duidelijk is wat voor- of achternaam is, maar internationaal wordt gedaan alsof Humpy de voornaam is en Koneru de familienaam en laten we dat gemakshalve ook maar doen – is wellicht wat minder bekend als u het allemaal wat sporadischer volgt, mede omdat ze er enkele jaren tussenuit is geweest, maar staat al enkele jaren heel erg hoog op de wereldranglijst. Het leek er zelfs even op dat ze Hou wel eens naar de kroon kon gaan steken, maar misschien was dat wat voorbarig en/of optimistisch, en ook: als je niet speelt, kun je niets bewijzen, natuurlijk. Hoe dan ook, een niet te onderschatten dame.
Met het feit dat we het opportuun vinden om Koneru even te duiden, weet u wel ongeveer hoe laat het is, maar laten we niet vooruitlopen. In eerste instantie bleef enkel Koneru onmiddellijk in het spoor van Ju en verloren de anderen (wat) terrein. Een cruciale ontwikkeling in de 2de tornooihelft voltrok zich vervolgens in de 9de ronde. Voor het eerst sinds het WK in 2018 zaten verliezend finaliste Lagno en wereldkampioene Ju weer tegenover elkaar. En de Russische was goed voorbereid. Ju had maar weer haar Russische schoenen aangetrokken (d.i. van het merk Petrov, dus, en met 6…Lf5), maar Lagno roffelde de eerste 20 zetten in een oogwenk af en verraste met 20. h4. Het kostte de Chinese aardig wat denkwerk en dra slopen de onnauwkeurigheden in. Lagno toonde vervolgens aan dat haar loper sterker was dan Juju’s paard en haalde de partij binnen. Koneru liet de kans niet liggen, mede omdat Gunina zich misrekende, en wipte zo naar de eerste stek, terwijl Goryachkina niet verder kwam dan remise.
Een ronde later stond de clash tussen Ju en Goryachkina op het programma, oftewel wereldkampioene versus uitdaagster – de match zou in januari 2020 plaatshebben. De Chinese leek daarbij op winst af te stevenen, maar liet de Russische ontsnappen, maar die ging dan op haar beurt in de fout. Het toreneindspel dat volgde was theoretisch (en relatief simpel) gewonnen, maar Ju wist het verbazend genoeg niet af te maken en verzuimde de kans om weer in te lopen op Koneru.
In de laatste ronde ten slotte kwamen Ju en Koneru tegenover elkaar te zitten. De eerste twee uit het klassement, een mens kan het niet beter plannen. Maar Koneru hield vrij makkelijk de Chinese boot af en verzekerde zich met deze remise van de eindwinst (8/11), haar eerste grote succes sinds ze in 2018 de schaakdraad weer opnam. Achter haar hees Goryachkina zich nog naast Ju (beiden 7,5/11), dankzij een zege tegen Cramling. De 4de plaats was, een punt verder, voor Lagno (6,5/11), en Paehtz en Gunina werden 5 en 6 (beiden 6/11). Daarmee zijn ook de eerste GP-punten verdiend: 160 voor Koneru, 120 voor Ju en Goryachkina, 90 voor Lagno, 75 voor Paehtz en Gunina, en almaar minder voor de lager geplaatsten.
De foto (uit de 10de ronde) – ik ga ervan uit dat u misschien niet al deze dames van gezicht kent – is in die zin toepasselijk dat de vier hoofdrolspeelsters er alle vier opstaan. Vooraan links, de handen aan het hoofd, zit Lagno tegenover de latere eindlaureate Koneru, achteraan buigen Ju (links) en Goryachkina (rechts) zich over het bord. De dames hebben ook gezorgd voor een kleine herschikking op de wereldranglijst. Ze gaan alle vier vooruit, maar niet in gelijke mate. Ju is nog altijd nummer 2 (na Hou), maar Koneru wipt nipt over Goryachkina naar de 3de plaats (verschil: 2 punten). Wat verder gaat Lagno van 7 naar 6. Ju, Koneru en Goryachkina staan wel erg dicht bij elkaar: 2585, 2577, 2575. Niet voor niets zijn zij het die het mooie weer maken achter Hou (2659). De niet-onverdienstelijke rest van de top 10 en daaromtrent komt toch wat minder prominent in beeld. Het belooft ook voor het komende WK …
[1] Strikt genomen niet juist. Lagno was niet de “uitdaagster”, maar de andere finaliste van het WK in 2018, een 64-koppig knock-outtornooi dat in het intussen afgeschafte systeem tweejaarlijks de wereldkampioene zou opleveren. Die finale ging (allereerst) over 4 klassieke partijen (i.p.v. 2), een kleine match als het ware, en als de ene finaliste de regerend wereldkampioene is dan zou je in zekere zin de andere de “uitdaagster” kunnen noemen. Het systeem met een “uitdaagster” – winnares van een kandidatestornooi – kwam nadien weer in voege, en het is nu Goryachkina die de eerste echte (nieuwe) “uitdaagster” is.