Laten we meteen met de actualiteit beginnen. Daniël heeft dit 55+ gewonnen met 4,5/5, na een plusremise te hebben behaald tegen de favoriet van het gezelschap, GM Paul Motwani. De grootmeester opende met 1.e4 waarna de ruilvariant van het Spaans op het bord kwam (1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lb5 a6 4.Lxc6 enz.). Daarvan wist Daniël na de partij te zeggen dat je hier met zwart voldoende hebt om één remisevariant goed te kennen, ook als je tegen een grootmeester speelt (‘Een grootmeester zou toch 4.La4 moet spelen’). Uit de analyse bleek dat zwart zelfs winstkansen kreeg, maar door tijdnood kreeg Daniël dat niet meer berekend en zoals hij ook zei: ‘Achter elke zet die een grootmeester doet, zit iets meer, je moet het allemaal heel nauwkeurig analyseren.’ Hoe dan ook een geweldige prestatie! Na de prijsuitreiking feliciteerde een sportieve Motwani hem hartelijk. De sympathieke Schot was trouwens na elke partij graag bereid om ze met zijn tegenstander (en met dat heerlijke, onnavolgbare accent uit de Highlands) te analyseren. Wat dat betreft zijn er wel andere GM’s.

Wie het ook prima deed, is Tony. Hij had duidelijk een goede eindspurt in huis en won van Marc Stuer (2059), al zag ik daar jammer genoeg niets van. Net zoals Daniël viel hij daarmee in de prijzen. Dat had er voor mij ook ingezeten, als ik in het verre eindspel het juiste manoeuver had gespeeld. Daar gaat onderstaand diagram over: erg interessant voor eindspelliefhebbers. De partij zelf: na een al bij al niet zo geslaagd openingsopzet (tijdens een non-rated toernooi kun je al eens iets uitproberen) kwam ik onder druk te staan. De hele tijd liep ik wat achter de feiten aan en uiteindelijk kwam er een eindspel loper vs. paard op het bord met en elk evenveel pionnen. Het is een gekende regel dat een fout in het eindspel meestal veel zwaarder doorweegt dan een fout in de opening of in het middenspel, en zo geschiedde: op het juiste moment koos ik voor een logische maar verkeerde zet, en de stukken mochten in de doos. Zo eindigde ik mijn toernooi met 3/5 en qua TPR iets onder mijn niveau, maar ik houd er toch een positief gevoel aan over: een mens leert het meest uit zijn fouten en de vijf partijen waren daar een goede oefening voor. Ten slotte een pluim voor de organisatie en voor wedstrijdleider Silvain De Vet, die in 2015 trouwens hoofdarbiter was van het BK dat we toen hebben georganiseerd.

De schaakwereld, zeker bij 55+’ers, is niet erg groot en dat maakt deelnemen aan zo’n toernooi ook leuk naast het bord. Zo waren vooral de collega’s van SK Deurne goed vertegenwoordigd, wat garant staat voor fijne babbels. En altijd komt er op zo’n toernooi wel iemand op je af tegen wie je jàren geleden eens hebt gespeeld in Interclub of Zilveren Toren, of in een of ander groot zomers toernooi. Nog dit: de Open reeks is uiteindelijk gewonnen door Xu Yuanyan, die snel remiseerde tegen Manuel Bosboom. Beiden eindigden op 7,5/9, maar Xu haalt het op scheidingspunten. In de laatste ronde verzekerde jeugdtalent Sterre Dauw zich van de derde plaats (ook met 7,5/9) door IM Geert Van der Stricht te verslaan. Onze Michiel, ten slotte, zal niet echt tevreden zijn over zijn toernooi. Met 3,5/9 scoort hij lager dan op basis van zijn rating mocht worden verwacht. Het kan tegenzitten, dus luidt het motto: opnieuw en beter!