Wat een luxe, een gratis parkeerplaats op de binnenkoer van een school, bij TSM.
We moesten hier ten allen tijde winnen, simpelweg omwille van het grote elo verschil.
Maar het draaide anders uit, helaas.
Gert startte nochtans prima aan bord 1, met zwart tegen een London systeem. Om vier uur kon hij een namiddagwandelingetje maken.
Benny blunderde in een gelijke stelling een loper weg, hij dacht een penning te maken, maar zijn loper was oeps … ongedekt. Dag loper.
Even later , rond zet 45, blunderde ik in een glad gewonnen stelling een toren weg. De jongeman heeft 1170 elo en bracht een doorschuifvariant op het bord van de Caro Kann. Ik moet zeggen dat ik er bijna de hele nacht van heb wakker gelegen, schaken is af en toe ongezond, zeker weten.
Restte er nog Jan V, ik vreesde dat die stelling vanuit een loperspel remise zou opleveren en we met verliescijfers naar huis konden, maar sterke Jan klaarde de klus en won erg fraai, zodanig dat we toch nog 1 matchpunt naar huis brachten.
Mijn tweede interclubblunder op 3 partijen, dat tikt richting algemeen forfait, maar zo steek ik niet in elkaar. Wat wel systematisch meer en meer gebeurt, is dat vanaf het vierde uur vermoeienisproblemen de kop opsteken, wat zich onder meer uit in verlies van concentratievermogen.
Dus aan alle toekomstige tegenstanders : doorspelen die handel, op naar het vierde uur, ook al sta je glad verloren.
Niet versagen, Carlo, that’s the spirit!