Spetterende regen op de voorruit, maar Jef was op tijd, Carlo zat in de goede auto, en zelfs een wegomlegging in hartje Zottegem kon Patrick niet tot een nieuwe odyssee aanzetten. Toen we uitstapten klonk als verwelkoming een mooie carillon door de lucht. Het lokaal bevond zich in een schaakhuis, twee hoog, erg smal, een gevaarlijke trap, kleine kamertjes met vuile vloeren en krakkemikkige stoeltjes, een beetje op z’n Gents maar dan kleiner. De hele namiddag was er een kabaal van door elkaar lopende en loeiende jeugd, FCH is tenslotte een jeugdclub. Allen NG, zoals ik al eerder had beschreven, behalve mijn tegenstander, die jongen had 1480 elo. Alle vier onze borden gingen voor een 1.e4 e5, dat zie je ook niet alle zondagen. Dat bracht de jongens van Zottegem niet veel baat bij, want om kwart na twee had Gert op 2 al gewonnen – de witspeler gaf eerst een pion weg, dan nog een, dan een kwal, dan nog een stuk en dan een paar pionnen, alles à tempo, zonder nadenken, zonder inzicht, zonder talent. Het moet de gemakkelijkste partij uit Gert’s leven geweest zijn, alleen daar kom je dan je zondagnamiddag voor opofferen vanuit Edegem. Patrick volgde Gert’s voorbeeld een half uur later, en overrompelde zijn tegenstander op 4, even later dacht Jef er ook zo over en won zijn Russisch zo rond de klok van kwart na drie. Daar zat ik dan alleen met mijn jongetje in het opkamertje, en we hadden … 10 zetten gespeeld. Hij speelde het goed, de jongen, dacht heel lang na, in een testcase van het schots met 4..,Dh4 Zijn 5.Dd3 kende ik niet en het bleek geen slechte zet. Om half vier gingen mijn spitsbroeders een pint pakken op de Markt, en toen ik voorstelde om remise aan te bieden en mee te gaan ging het in koor “nee, nee, blijf jij maar zitten, en speel gewoon door voor winst”. Om een lang verhaal kort te maken, toen de schurken om half zes terug binnen kwamen, bood mijn tegenstrever remise aan, waarschijnlijk beduusd door de dreigende houding van die drie Koningen. Ik nam de remise aan, een korte analyse achteraf toonde dat wit er waarschijnlijk beter aan had gedaan van te proberen op winst te spelen, maar dat moet ik nog eens goed bezien. Deze jongen heeft wel talent, en onze jeugd kent misschien zijn naam : Ruben Smekens, 13 jaar en hij scoorde 6 op 8 op het 1e bord.
Beneden bij de madame van het cafétje bleven we nog een uurtje napraten, haar allerfraaiste décolleté zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Bovendien was ze allervriendelijkst en nadat we alles vernomen hadden van club en regio togen we welgezind naar het MLS voor ons etentje.