Deze eerste uitwedstrijd verliep in een lekkere serene sfeer. Om 12 :40 al was iedereen op post aan het cultureel centrum en ondanks het herfstzonnetje dat ook uitnodigt tot andere activiteiten was iedereen toch hongerig genoeg om weer eens de strijd met de stukken, zichzelf en de tegenstander aan te gaan. We konden plaatsnemen in de warme auto van chauffeur Patrick die ons veilig naar Sint-Amandsberg voerde. Mercatel is de naam van een bastaardzoon van de Bourgondische koning Filips De Goede nadat hij een kustbewoonster had bezwangerd. Deze laatste werd uitgehuwelijkt aan een Italiaans koopman met de naam De Mercatel.
Carlo was als eerste klaar. Tegen een +1750 bereikte hij een stelling die weinig meer dan remise bood. Carlo’s tegenstander had een dubbelpion maar blijkbaar bood dit een te minieme kans om alsnog de stelling proberen uit te melken voor het volle punt. Goed gespeeld en dit halfje had enig rustgevend effect op de andere borden.
Althans toch op het mijne. Ik vecht dezer weken met een kleine vertrouwenscrisis en had al na een uur spel een remiseaanbod afgeslagen. De opening was amper achter de rug, ’t stad was te ver om te voet te doen en ik wilde ook gewoon spelen. Carlo had toen trouwens het halfje nog niet binnen. Enkele keren probeerde ik een aanval met wisselende thema’s maar mijn tegenstander verdedigde secuur, hoefde zelfs geen structuurverzwakkingen toe te staan en pareerde dus met gemak. Een remisetendens was toen al waarneembaar. Op het eind ging ik zelfs nog te ver want in de eindstelling sta ik een pion achter met volgens mij alleen maar kansen voor de zwartspeler. Gelukkig herhaalde de man zijn remisevoorstel en aanvaardde ik meteen.
Op ongeveer hetzelfde moment (17:15) bleek Patricks partij abrupt in remise te zijn geëindigd. Ik had eerder een verlies of winst verwacht want de stelling was een waar slagveld, met overal stukken en-prise en matbeelden op verschillende tijdstippen, een koning die al lang z’n rokadevesting had verlaten enz. Wat bleek ? De eerste analyse wees uit dat Patrick ergens mat in drie gemist heeft. Vermoedelijk vindt Fritz nog andere winstvarianten. Het is een wel vaker opduikend fenomeen : een luxestelling die niet tot een overwinning leidt. Op het eind vertrouwde Patrick het zaakje niet meer en besloot om de remise te nemen.
Jef won glansrijk. Zeer koel en technisch gespeeld. Nooit in de problemen geraakt. De hele tijd een pion voor en bekwaam naar winst gevoerd. Goed het overzicht bewaard terwijl ik dacht dat het een hele klus zou worden.
Op basis van elo en de resultaten van de eerste twee ronden mogen we ons tot de kanshebbers op de titel in 5D rekenen. Niet verliezen is opdracht nr. 1 en halverwege het parcours kunnen we misschien onze strategie wat bijstellen door bv. iets meer of minder risico te nemen. De sfeer is goed, de motivatie is er, nu nog een 3-1 of 3.5-0.5 maken en de trein richting titel is mogelijks vertrokken.