Wij hebben opnieuw 4-0 gewonnen, dat is de tweede keer na elkaar, en ditmaal tegen Jean Jaurès 4 uit Gent. We hebben iets met Gent, vorige keer wonnen we 0-4 in de Gentse.
Ik had mijn spitsbroeders een briefing gestuurd met alle bijzonderheden over het vijandige viertal, te weten jeugdspelers met een volwassene op bord 1, en een voorzichtige raming uitgebracht dat we tegen deze ploeg misschien toch ook wel eens heel zwaar konden uithalen, want dat dit niet echt bangelijke dooddoeners waren. Ze stonden tenslotte maar de 9e in de rangschikking. Als je beseft dat we de volgende weken nog tegen de beide laatst geklasseerde ploegen moeten (mogen) optreden ziet dat er nog heel goed uit. Maar voor promotie is onze ploeg te laat in gang geschoten, ik bedoel geschopt. En daar zal ik nog een heel jaar dik spijt van hebben.

In het begin van de partijen komt Emilien Petit van de Gentse mij rondwandelend tegen (ik geloof dat ze tegen Skog 5 speelden), en vraagt me hoe het met de Mechelse gaat. Emilien is verweven met de Gentse zoals ik het ben met de Skog. Maar hij is wat ouder, en niet meer zo nauwkeurig, ik besef onmiddellijk dat hij denkt dat ik hier op verplaatsing ben. Ik haal een wenkbrauw op en zeg “Joeng, ik ben hier 25 jaar lid, ik ben hier 11 jaar voorzitter geweest, ik heb nondedju in 2000 het eerste C&D in jullie club gaan winnen, en gij komt mij hier vragen hoe het in de Mechelse gaat ??” waarop hij antwoordt, heel gevat : “Ge kunt niet alles onthouden, hé ?”
Om kwart na drie stonden we 2-0 voor.

Net als vorige keer klopte Gert Jef met een zucht. Gert had de makkelijkste partij van het jaar, hij kon telkens opnieuw rustig kiezen welke beste zet hij zou uitvoeren, en speelde het telkens heel nauwkeurig. Een enkele luttele zet nadat Gert had gewonnen won Jef zijn partij, en die moest er m.i. dieper voor gaan en deed dat perfect. Jef had gewoon alles met wit, Lb5, Da4 op een ongerokeerde koning, daarbovenop Td1, Lg5 en een paard dat zich ook nog eens ging nestelen op d6.

Ik ging een drankje halen beneden, en merkte dat Patrick een kwaliteit achter stond tegen een wel heel jong meisje, jonger dan 10j. Toen ik 10 minuten later terug boven kwam had Patrick zijn partij gewonnen ! Ik wist wel dat hij de kwaliteit terug dreigde te winnen, maar bij mijn weten stonden de beiden dan gewoon gelijk. Maar met kinderen weet je het soms niet.

De enige schaker van de JJ met wat elo’s was bord 1, met 1550. Te weinig voor mij om remise’s te kunnen aanbieden en ik moest opnieuw – gedwongen – op winst gaan.
Het leek een fluitje van een cent, tot ik plots op zet 21 ontdekte dat mijn stelling (met al één pluspion) niet meer klopte, en 32 minuten nadacht. Ik vond een oplossing die mij de c-lijn gaf in ruil voor terug een gelijk aantal pionnen. Voor zijn c7 pion en zijn d5 pion stond het water voortaan te diep, ze geraakten nooit meer verbonden, en dat werd zijn ondergang. Zijn nijdig rondschoppende paard gaf nog een tijdje soelaas, maar op zet 60 om 1900h was het echt feest voor Skog IV: 4-0.

Volgende afspraak in Evergem voor een nieuwe 0-4 ??