Bibberen en beven was het buiten toen ik vanmiddag mijn teamgenoten ging ophalen aan het MLC. Ik had op voorhand iedereen wat moed ingesproken, want onze tegenstanders waren nog niet echt sterk opgekomen; zodus voorspelde ik een 1-3 winst voor ons. Maar zoals in het voetbal moet elke match worden gespeeld. Het vertrouwde clublokaal van onze tegenstanders kon niet gebruikt worden wegens feestelijkheden, dus werd er uitgeweken naar een ander lokaal. Na ons tripje vanuit Mortsel hoopte waarschijnlijk iedereen op een aangenaam warm speellokaal, … niet dus. Ik schat dat gedurende de namiddag de temperatuur nooit boven de 18° C is gekomen. Het bleef dus bibberen een beven, ook al zaten we binnen. In chronologische volgorde werden volgende partijen afgewerkt.
Bord 3: In een Siciliaanse opening won Benjanmin met zwart rond zet 15 een stuk d.m.v. een tactisch grapje. Resultaat was wel dat wit enige druk kreeg met zijn torens op de niet-gerokeerde zwarte koning, maar hij kreeg alle gaten gedicht en begon zelf een matplan rond de witte koning te weven. Een loper die op e6 stond, sloeg een pionnetje op h3 en dreigde daarme ondekbaar mat op g2 met de dame. De buit is binnen moest Benjamin gedacht hebben, alleen vergat hij daarbij dat net die loper de pion op f7 dekte. De witspeler nam het geschenk ik dank aan en de witte dame nam het pionnetje op f7: mat! 1-0, een eerste domper.
Bord 2: Ik kreeg een Konings-Indisch (een Pirc volgens mijn tegenstander) op het bord waarbij de zwartspeler in de opening enkele bizarre paardmanoeuvres deed. Zwart werd plotseling wat overmoeding en verloor een pion in het centrum. Ik kreeg een aangename stelling en had alles zowat onder controle, maar had rond zet 25 nog 22 minuten over voor de resterende 15 zetten. En jawel, de digitale klok deed het hem: ik zal elke seconde wegtikken terwijl ik naarstig op zoek was om mijn stelling naar de 40ste zet te krijgen tot ik plotseling wat overzag: stukverlies! Mijn tegenstander bood remise aan, wat ik na 10 minuten maar al te graag aannam: 1,5 – 0,5; een tweede domper.
Bord 4: Aangezien onze ploeg nog op zoek is naar een vaste 4de man, nam Bart P. het laatste bord voor zijn rekening. Ook hier kwam een Siciliaan op het bord waarbij wit in de opening een pion verloor. Geen nood dacht Bart, die zien we binnenkort wel terug. Maar de zwartspeler voerde de druk op de witte stelling op en wit verloor nog een 2de pion. Even later werd het lot bezegeld en gaf Bart op. 2.5 – 0.5, de derde domper.
Bord 1: Andrei was de enige die zonder al te veel blunderen een leuke stelling op het bord kreeg. In een slavische partij gebruikte hij een variant waarbij zwart een geïsoleerde d-pion toelaat voor vlotte ontwikkeling. Die ontwikkeling leidde tot een schijnoffer op h3 en er kwam een tactische stelling op het bord waar heel wat inzat. Toen wit een bijna verplichte dameruil forceerde kabbelde de partij verder naar remise.
De 1-3 die ik voor onszelf had vooropgesteld werd een koude douche en met knikkende knieën en stijf van de kou tuften we in een lekker warme auto terug richting Mortsel.