06/02/11 Wachtebeke 3 – SKOG 4 9-7
Bord 1 Wit: Joop Maas (1849) – Zwart: Jef De Meyer (1662) 2-2
In de nabespreking van de partij bleek dat mijn tegenstander eenzelfde openingsrepertoire hanteerde met wit als ik. Dus, ik bewandelde vandaag gekende paden en scheen meer binnenwegen te kennen. Een eerste pion kreeg ik cadeau en een tweede veroverde ik via een dame penning. Met twee pluspionnen en een gezonde stelling moest ik de klus probleemloos kunnen afmaken. Zwart dacht dat zijn aanval doorslaggevend was, maar wit sleepte uiteindelijk op een diefje remise uit de brand door eeuwig schaak. Jef.
Bord 2 Zwart: Evy De Weird (1770) – Wit: De Block Gert (1652) 1-3 Wilden we dit seizoen nog kampioen spelen dan moesten we leider Wachtebeke 3 kloppen. Een schier onmogelijke opdracht gezien het eloverschil. Bovendien hadden ze zich een beetje versterkt want ik had me voorbereid op Dhuyvetter en Van Hoorebeke (op bord 2) maar die eerste speelde nu op het laatste bord. Goed, zo moest ik tegen Evy De Weird, een jonge schaakster die ik goed ken van het Ajuinentornooi. Steeds ook aangenaam gezelschap in het après-schaak. Maar haar vorm was niet goed zo leek het. Voor 7 zetten een halfuur nadenken is meestal geen goed teken en ook nadien, in nochtans een overzichtelijke stelling, bleef ze zeeën van tijd gebruiken. Ik speelde c3 op haar Siciliaan wat zij beantwoordde met 2. ..g6. Zeer weinig gespeeld tegen de Alapin maar volgens Chandler nog nooit aangetoond waarom dat slecht of suboptimaal zou zijn. Rond zet 20 krijg ik een remisevoorstel dat ik gezien onze stand in het klassement onmogelijk kan accepteren. Mijn stelling was bovendien goed. Ondertussen reeds in zware tijdnood gekomen liet ze zich een beetje knullig matzetten. Gert.
Bord 3 Wit: Jimmy Van Hoorebeke (1785) – Zwart: Patrick Van Hecke (1568) 3-1
Vandaag staat de match van de waarheid op het menu. Het is tegen Wachtebeke III, de koploper in onze poule. Met zwart speel ik bewust een ombekende variant in de Franse verdediging.1) e4 –e6 2) d4 – d5 3) e5 – c5 4) c3 – Pc6 5) Pf3 – Db6 6) Ld3 – Ld7 7) oo – c x d5 8) c x d5 – Pe7 Volgens mij een nieuwtje. De pion winnen op d4 is niet verplicht. 9) Pc3 – Pg6 10) Le3 – Le7 11) a3 – oo 12) Dd2 – Ta c8 13) Ta c1 – Pa5 14) De2 – Pb3. Zwart staat nu stevig in zijn schoenen. Het paard staat op een prachtig veld. Toch verspeel ik tien zetten later een pion en daarmee de partij. Patrick.
Bord 4 Zwart: Wit: Koen Dhuyvetter (1652) – Johan Meyvaert (1151) 3-1
Vóór mijn partij in Wachtebeke zondag van start kon gaan, moest ik eerst ’n “beke wachte” op mijn tegenstander. En dit met gemengde gevoelens: forfaitwinst had ’n geweldig goede zaak geweest voor ons team, maar anderzijds kom je toch om te spelen, niet? Dus ik blij dat hij alsnog kwam opdagen na 20 min., en ik stond “op scherp” vandaag. Over de partij zelf ; meer dan tevreden! Weliswaar moeten opgeven, maar dit nadat ik zo’n 3:30 uur zonder stukverlies had geschaakt tegen iemand die toch 450 elo-punten meer heeft. Winnen had voor mij ’n “grote” stunt geweest…
De miserie is daarna pas begonnen toen de brave man naar eigen zeggen een toren “moest” offeren voor een loper, waarna héél mijn zorgvuldig opgebouwd kaartenhuisje als ’n stevige pannenkoek in mekaar viel. Daarna waren de machtsverhoudingen weer zoals ze zouden doen vermoeden hebben en viel alles netjes in de plooi voor de Wachtebekenaar. Opgave was mijn enige optie. Maar toch met opgeheven hoofd weer huiswaarts gekeerd en daar, in ons cafetaria, alles gauw doorgespoeld met enkele Trippels. Johan.