We stonden op de 8ste plaats en moesten vandaag tegen Mechelen 2, die 1 punt meer hadden dan wij. Mathematisch moesten we nog 1 punt halen om ons te verzekeren van behoud.
Als eerste had Benjamin gedaan vandaag. Hij won met wit een pionnetje in de opening, en wikkelde af naar een eindspel met beide nog 2 torens en wat pionnen. De zwarte damevleugel was aan flarden gespeeld, en met een sterke vrijpion op d7 was het enige wat zwart kon doen alle torens afruilen in ruil voor de ver opgerukte d-pion. Daardoor kreeg wit 3 verbonden vrijpionnen op de damevleugel en eens deze werden opgespeeld, hield zwart het voor bekeken. 1-0
Wat later won ook Jeroen met zwart zijn partij. Vanuit mijn ooghoeken merkte ik een Pirc-opening op die hij vakkundig naar zijn hand zette. Rond zet 20 schudde hij een tactisch grapje uit zijn mouw met een paard, wat wit een stuk kostte. Het zwarte paard had zich daardoor wel op a1 genesteld maar werd vrolijk hinnikend terug in de partij gebracht. Met dat extra stuk meer duurde het niet meer lang of de witspeler zag de bui hangen en gaf op. 2-0
Kort daarop won ook Andrej zijn partij met wit. Hij was de enige die een zwaardere tegenstander tegenover zich kreeg, maar Andrej kennende, maakte hij daar geen probleem van. In een Scandinavische opening kreeg wit een mooie damevleugel van zwart. Met een geweldig manoeuvre drong de witte dame in de zwarte stelling en dreigde daar ondekbaar mat. 3-0
Tja, en dan mijn partij. Mijn tegenstander kwam ongeveer 20 minuten te laat binnen en ook hier kwam een niet alledaagse variant van het Scandinavisch op het bord (1. e4 d5 2. c3 dxe4 3. Da4+). Die had ik nog niet vaak tegengekregen, dus wat doe ik dan: beginnen nadenken. Na 10 zetten (waarvan 5 witte damezetten) hadden we beide al evenveel tijd verbruikt, in een poging om dat vrouwelijke avontuur af te straffen. Door onnauwkeurig spel van wit won ik rond de 20ste zet een stuk en wat later op de 30ste zet nog een kwaliteit. Makkelijk zou je dan denken, dat wordt vlug de stukken in de doos, … niet dus. Ook al had ik een toren meer op het bord, ik kon geen plan bedenken om mijn stelling te verbeteren. Dus, wat doe ik dan: beginnen nadenken. Maar al dat nadenken bracht me geen stap verder, integendeel! Ik had nog steeds geen plan, maar was wel in tijdnood gekomen. Nog 7 zetten in 5 minuten, nog 3 zetten in 1 minuut. En dus besloot ik om wat zettenherhaling in te lassen om zo zonder kleerscheuren aan de tijdscontrole te komen. Oef, met nog 6 seconden op de klok maakte ik mijn 40ste zet af. Gelukkig, 1 uur voor de rest van de partij. Nog altijd geen plan, dus beginnen nadenken. Na mijn 41ste zet had ik nog 40 minuten op de klok. Mijn tegenstander merkte ook op dat ik zonder plan aan het spelen was, en bood op de 43ste zet remise aan. Al was het net die zet die ervoor zorgde dat zijn stelling in elkaar klapte. De dames gingen geforceerd van het bord, en 15 zetten later was het eindelijk uit. 4-0
De eerste keer dat we met 4-0 een ontmoeting wonnen, proficiat aan allen!