We zouden er in het begin van het seizoen voor getekend hebben: een derde overwinning op vier wedstrijden, ditmaal een 4-2 tegen Schoten I. Een forfait op het derde bord hielp natuurlijk (net zoals onze club heeft Schoten dit seizoen problemen om alle borden gevuld te krijgen), maar het was ook goede collectieve prestatie van ons team.

Jan pakte de opening aan met een scherpe en door de theorie als dubieus bestempelde variant, die neerkomt op een positioneel stukoffer. Zwart nam het stuk niet aan, maar dat kostte hem een pion en een gedrongen stelling. Om zich te bevrijden en remisekansen te creëren met ongelijke lopers offerde zwart dan maar een tweede pion, maar het hielp allemaal niet. Wit had het tactisch sneller kunnen afwerken, maar wikkelde af. In het eindspel won hij een derde pion en daarmee de partij. 1-0

Stijn kreeg 1.f4 tegen en zette daar een pionoffer tegenover. Helaas wist hij niet dat zijn tegenstander daar heel vertrouwd mee is. Zwart kon nooit de schijn wekken iets te kunnen ondernemen tegen de witte stelling en werd langzaam weggedrukt. Nog voor de tijdscontrole was het 0-1

Bart won met forfait en was daar naar eigen zeggen best tevreden mee. Een en ander had vooral te maken met zijn uitgaansleven de avond voordien…

Nikolaas moest tot in het verre toreneindspel gaan om zijn tegenstander op de knieën te krijgen. Om een vrije randpion te stoppen moet de vijandelijke koning het promotieveld bezetten. Dat lukt wit niet en dus won wit probleemloos.

Patrik offerde een stuk voor te weinig compensatie, maar zijn tegenstander profiteerde daar niet van. Erger nog, in tijdnood bleek er plots een mat in drie in te zitten. Patrik had te veel last van de zenuwen om het af te werken en berustte in remise. Vooral zijn tegenstander mocht daar heel blij mee zijn.

Wout speelde remise. Helaas zag uw verslaggever niets van die partij, behalve het eindresultaat.