En de zon scheen zo mooi… zeker voor ons tweede.
Jan zette ons al snel op voorsprong. Hij had een geweldige stelling en aarzelde niet om die te verzilveren op een professionele wijze. Altijd fijn voor de ploeggenoten, zo’n snelle voosprong.
Lino sloeg dapper remise af in een ongeveer gelijke stelling. Hij hoopte dat zijn mooie loper sterker dan tegenstanders paard zou zijn. Toen hij zag dat ikzelf ging winnen ging hij alsnog akkoord met remise; zijn stelling was wat vervlakt, dus een eerlijk resultaat.
Intussen was het bij mij weer Hollands wat de klok sloeg. Of beter, ik moest “mijn eigen ” opening bekampen. Het werd heel taktisch, beide spelers gingen lang diepe afgronden. Uiteindelijk kreeg ik de vijandelijke koning in een matnet, hoera!
Dries moest het langst werken. Eerst vertrouwde ik zijn stelling niet, later wel. Hij bleef heel relax’ed en maakte er vakkundig een heel punt van: 3,5 – 0,5 voor ons. We zijn nu gelanceerd voor grote daden!