Na 2 uur spelen had ik gedaan: mijn aanval sloeg door met een mooi loperpaar. Lino won eerst een pion, raakte die weer kwijt maar won wat later de kwaliteit. Langzaam forceren werd zijn wapenspreuk, en het zag er zonnig voor hem uit. Onder druk taste zijn tegenstander mis en liet een stuk instaan. Al twee nul voor ons. Jan had het moeilijk, dat zag je al van verre aan zijn rood aangelopen gezicht. De stelling viel nogal mee, maar Jan begon steeds grotere spoken te zien die hem maar bleven kwellen totdat hij uiteindelijk moest capituleren. Dries speelde tegen een jong meisje die zich niets liet wijsmaken. Ze schoot er wel een pion bij in, maar met ongelijke lopers was dat niet erg, met een felbevocht remise tot resultaat.
We liggen dus nog op koers, maar het zal niet gemakkelijk worden!