Voor onze laatste verplaatsing mochten we naar Brasschaat; hun vijfde ploeg stond tweede in het klassement, 1 MP achter leider Brussels 3. Met een zware overwinning en mits een gelijkspel van Brussel konden ze nog dromen van een eerste plaats. Voor ons daarentegen was de ontmoeting weinig belangrijk: het behoud was al verzekerd, en we zouden ergens in de middenmoot eindigen; ja een winst zou ons de derde plaats opleveren, maar dat leek toch wel heel onwaarschijnlijk.
Op vier had Kenneth wit tegen vader Osinga; aan hoog tempo gebeurden er rare dingen op het bord (vooral aan de zwarte zijde), en toen stukverlies onvermijdelijk werd gaf André op. Ons eerste punt was binnen.
Op twee mocht Luc zich meten met Melvin Holwijn, een stevige 1950-er. De d4-d5 partij ging erg gelijk op maar toen wit vereenvoudigde naar een T6-T6 eindspel bleek zwarts betere koningspositie belangrijker dan ik ingeschat had. Vakkundig werd mij dit duidelijk gemaakt, het tweede punt bleef dus thuis.
Op drie mocht Jef, met zwart, proberen Hans Van Nieuwenhuizen in te tomen; in een Pirq kwam wit vervaarlijk opzetten met een vijftal pionnen (abcde); Jef verloor weliswaar een centrumpion maar hield dapper stand, en toen Hans plots zwakker voortzette kreeg Jef onverwacht de kans twee pionnen te winnen waarna de stelling vermoedelijk winbaar was. Maar Jef liet de kans glippen, en ging ten onder.
Op bord één werd Quinten opgewacht door Angelique Osinga, die zich bescheiden opstelde met e4 en d3; Quinten ging er meteen fel tegenaan met ontwikkelen, ruimte pakken en complicaties opbouwen, maar vergat tijdig te rokeren; nadat enkele stukken geruild waren werd de onveiligheid doorslaggevend. Op zijn veertigste zet, in verloren stelling, ging hij door de vlag. Brasschaat 5 haalde dus drie punten, net genoeg om na een eventueel gelijkspel van Brussels een testmatch af te dwingen; later op de avond zou blijken dat Brussels echter zijn match en dus de ganse reeks gewonnen had…
We blikken terug op een geslaagd seizoen: met een ploeg die zowat de laagste gemiddelde ELO had van alle ploegen in reeks 4H, en terwijl nogal wat clubgenoten openlijk twijfelden aan onze kansen op behoud in vierde afdeing, scoorden we netjes 11 MP en bijna 50% van de BP; dit brengt ons op de zesde plaats, ex aequo met Mechelen 3. Brussels 3 promoveert, Lier 2 en Schilde 1 degraderen.
Het goede resultaat van SKOG3 hebben we te danken aan de sterke prestaties van allen: Bert, onze rookie en golfbreker, presteerde een weliswaar matige 1550 maar hij moest wel voortdurend opboksen tegen beduidend sterkere tegenstanders zodat de anderen kans kregen om te scoren; ikzelf haalde een TPR van 1800, Jef 1710, en Kenneth – die geen enkele ronde verloor – een knappe 1830. Onze erkentelijkheid gaat ook naar drie reserven (Quinten, Patrik, Roger) die in acht partijen zes halfjes verzamelden en daarmee in belangrijke mate bijdroegen tot de matchpunten. Aan allen: dank voor een fijn jaar interclub!