Interclubwedstrijden tegen Borgerhout, ze zijn van alle jaren en het is nooit te voorspellen wat de uitslag zal zijn. De voorbije jaren konden we onze buren enkele keren verslaan, maar deze ronde werd het een nipte nederlaag.
Jan (1) haalde zwart vrij snel uit de boekjes en wist af te wikkelen naar een eindspel met een geïsoleerde pion aan beide kanten. Wit stond wat beter, maar onder het motto ‘één zwakte kun je altijd wel verdedigen’ werd de vrede snel getekend. Ook in de analyse zagen beide spelers niet meteen een winst voor wit.
Nikolaas (2) moest secuur spelen om niet met nadeel uit de opening te komen maar dat lukte, en een eind verder in het middenspel kwam hij zelfs beter te staan. Wit had een zwakkere pionnenstelling, daar viel wat mee te doen. Helaas koos zwart voor een verkeerd plan. Hij won wel een pion maar overzag een schaak dat hem in twee zetten een toren kostte. Afgelopen.
Bart (3) leek met een overwegende stelling een gunstig eindspel in te gaan, maar ergens liep het fout, waardoor het vechten werd voor remise. Zwart had een vrijpion op de a-lijn, maar met de ongelijke lopers op het bord zat er geen winst in. Remise dus.
Of het de bedoeling was of niet, Dries (4) kwam snel een pion achter op de damevleugel en daar leek wit met bovendien meer ruimtevoordeel van te kunnen profiteren. Wel stond zijn koning niet erg veilig en daar lag zwarts reddingsboei. Door dreigingen met elkaar te combineren won hij zijn pion terug. Zwart had misschien nog kunnen doorspelen, maar hij drong niet aan.
Hetzelfde gebeurde in de partij van Pascal (5). Uw verslaggever zag er weinig of niets van, maar de eindstelling sprak boekdelen: niets meer te beleven en remise.
Tobias (6) zette via een fraai middenspel ons aller Tony Peleman stevig onder druk. De winst leek binnen bereik, maar het kostte hem bijzonder veel tijd en dat wreekte zich. In plaats van een pion door te duwen naar de derde rij en wits manoeuvreerruimte nog meer te beperken, liet hij wit weer in de partij komen door de pion te ruilen. Allicht vreesde hij dat wit zijn stelling zou kunnen betonneren, maar in tijdnood is het nooit een goed idee het karakter van de stelling plots te veranderen. Wit won zelfs een stuk tegen drie pionnen, maar meer zat er niet in.
Vijf remises in totaal dus. De enige winstpartij – en de match – viel in het voordeel van Borgerhout.