Patrick bezorgde ons een verslag van zijn Interclub-debuut:

Ik ben zelden nerveus. Ik denk ook niet dat mensen dat aangenaam vinden bij een arts. Voor mijn eerste interclubmatch was ik dat wel. Het feit dat mijn resultaat meetelde voor een teamuitslag maakte me nerveuzer dan wanneer ik louter voor mezelf speel. Eigenlijk is dat best grappig als je beseft dat spelen op het vierde bord van SKOG 7 toch een beetje met het vierde provinciale niveau van het voetbal te vergelijken is. Eerst stelden Philip, Ruben en Matthias me op mijn gemak, maar toen ik vernam dat ik wit zou hebben laaide de stress alweer op. Ik mocht niet verliezen!

In de auto overwoog ik even om mijn obsolete Poolse 1. b4 te spelen ook wel bekend als Orangutan, maar dat idee werd me toch ontraden door mijn chauffeur Philip… Ik besloot dus niet de aap uit te hangen maar aan te sturen op een Schot. Het is niet dat ik dat zo geweldig beheers, maar ja met wit moest ik nu eenmaal beginnen…

Aangekomen in Beveren bleek de gemiddelde ELO van Beveren 4 toch nog 1543 te zijn (SKOG 7 had slechts 1313, waarbij mijn 0 niet meegeteld wordt).

Dat bleek mijn teamgenoten weinig te deren en ik besloot er het beste van te maken.

De partij week snel af van gekende theoretische paden en ik schaakte me moeizaam naar het middenspel. De tegenstander voelde blijkbaar dat er wat in zat (wat ook ongetwijfeld zo was) maar ging iets te driest te werk, waardoor hij zich kwetsbaar maakte voor kwaliteitsverlies.

Ik heb dat helaas niet uitgebuit maar was tevreden dat ik het eindspel in balans kreeg. Ik was tevreden met de remise en dat was ook de ploeguitslag 2-2.