We moesten aan de bak tegen de Boris Spassky schaakclub. Dan schieten er natuurlijk beelden van de legendarisch kamp spassky – Fisher door het hoofd en alle para-psychologische complot theorieën die de match overschaduwde, stond er ons vanavond ook zoiets te wachten?

Het kan niet anders of onze stoelen waren gesaboteerd met stralingsapparatuur die ons van de wijs bracht want we verloren met 3-1.

Gert kwam goed uit de opening, maar misrekende zich bij het afwikkelen en moest het eindspel in met een pion minder. Gert probeerde nog het tij te keren maar het mocht niet baten.

Alejandro speelde een intense partij, maar ook hij moest een toreneindspel in met pionnetje minder. en dan mag het nog theoretisch remise zijn, zijn tegenstander kon hem blijven folteren. Uiteindelijk moest alejandro berusten in de nederlaag.

Kenneth kreeg een hybride tussen het hollands en het dame-indisch tegen wat resulteerde in een interessante partij die lang dynamisch in evenwicht leek. maar een tactische stoot van zijn tegenstander maakte er een eind aan

Ik moest aan de slag tegen een man in vorm, hij had in de zilveren toren nog niet verloren, dus ik was op men hoede. Het werd een zware strijd waarin alle middelen werden gebruikt om het volle punt binnen te halen. Mijn tegenstander was niet vies van een mentaal steekspel. Hij had buiten een zeer aanwezig parfum nog iets anders gevonden wat me serieus van de wijs bracht. De man verliet regelmatig de zaal terwijl hij aan zet was. hij dacht tien minuten na, stond op zonder een zet te doen en verdween voor een aantal minuten, dan verscheen hij weer en voerde onmiddellijk zijn zet uit. Meer heeft mijn van nature paranoïde geest niet nodig om allerlei fantasieën over houdini’s en zakcomputers te ontwikkelen. allemaal larie natuurlijk. om half een ’s nachts kon ik het punt binnenrijven na een mooie en boeiende partij.