Intussen zijn we toe aan de 2^de rustdag, tijd om even achterom te kijken naar partijen 3 en 4. Maar eerst, voor wie het kan boeien, wat nieuws over de locatie, want daarover tastten we laatst nog enigszins in het duister. Neen, niet het Intercontinental Hotel van de persconferentie (d.i. wellicht het InterContinental Shanghai Jing’An Hotel, best toppie overigens), maar wel hartje Shanghai, m.b. de Shanghai Chess Academy, in het district Changning, qua grootte vergelijkbaar met Brasschaat of Kapellen. Als ik goed tel, ligt het strijdtoneel op een km of zeven van de Bund, de wereldberoemde oeverpromenade (waar ik in vervlogen tijden zelf ooit gelopen heb) langs de rivier Huangpu, die pakweg 20 km verder, net boven de stad, uitmondt in de Yangtze. Jawel, dat is de befaamde Blauwe, die wij destijds op school leerden kennen als de Jangtsekiang, maar voor de Chinezen van nu is het de Chang Jiang (aka Lange Rivier). Die mondt ter plekke op z’n beurt uit in de Oost-Chinese of Gele Zee, want Shanghai ligt natuurlijk aan de zee. Interessant detail: de ruim 6380 km lange Chang Jiang (3^de ter wereld) legt in feite ook een geografische (of hydrografische) link tussen de twee locaties van de tweekamp, want hij stroomt ook door Chongqing, zo’n 2000 km dieper in het binnenland. Kan het symbolischer?

Anticipatie voor partij 3: zou Lei opnieuw voor de koningspion kiezen, of was dat maar een eenmalig probeersel? Jawel, hoor, het werd nogmaals een Spaanse partij, maar tegen de Berlijnse Verdediging van Ju koos Lei nu voor de Anti-Berlijnse opzet met 4. d3. Het bleef al China wat de klok sloeg, want de dames volgden tot de 10^de zet de partij van hun landgenoten,  Yu–Wang, Huaian, 2017. Het zag er allemaal weer aardig uit voor Lei, want Ju had op dat moment al stevig tijd moeten verbruiken om goede antwoorden te vinden. Deze keer echter liep het niet zo van een Lei-en dakje voor de uitdaagster.

Was het overmoed, nonchalance? Feit is dat Lei twee suboptimale zetten (12. Lf4?! en 13. Dc2?!) deed en er pardoes een pion bij inschoot. Ze zei achteraf dat ze het allemaal wel gezien had, en er dus met open ogen voor gegaan was, maar ook dat ze de zaak misschien net iets optimistischer had ingeschat dan eigenlijk mocht. Ju nam de kans te baat om nu ook eens zelf aan het stuur te zitten en probeerde de druk te handhaven dan wel op te voeren, maar Lei had nog wel voldoende achter de hand om zich te weer te stellen.

De dames verzeilden in een gecompliceerde stelling, waarin zwart misschien een ietsje had, maar nog lang niet thuis was. Voor beiden deed de klok bovendien nadrukkelijk mee, wat al te voortvarende pogingen naar een of andere doorbraak niet bevorderde. Met nog 17 zetten te gaan in minder dan 10 minuten opteerde Ju voor 23. … c5, om in één keer het probleem van de c-pion op te lossen en ruimte te maken voor actiever stukkenspel, maar commentator Naroditsky bestempelde het als een zo-goed-als-remisevoorstel. Vervolgens verdween allerlei in de doos en zag iedereen met de ogen dicht de obligate herhaling van zetten aankomen, maar verrassend genoeg was Ju daar nog niet aan toe. Ze bleef zoeken naar kansen om Lei onder druk te zetten. Die liet zich evenwel niet vangen en de remise (via zetherhaling) kwam er uiteindelijk toch, maar  pas op de 49^ste zet.

In partij 4 had Ju weer wit. Ze bleef bij haar vertrouwde 1. d4, waarop Lei riposteerde met de Weense variant van het Damegambiet (4. … dxc4 i.p.v. 4. … c5 uit de 2^de partij). Opnieuw was het de uitdaagster die aanvankelijk de toon aangaf: ze speelde de eerste 15 zetten à tempo en liep in letterlijk geen tijd uit tot een bonus van om en bij drie kwartier. Ook het nieuwtje 15. … h6, een pionoffer en de eerste suggestie overigens van de digitale Weetal, rolde ze zonder dralen uit haar schaakmouw. Wit leek al heel en al geneutraliseerd, qua huiswerk kon het tellen.

Edoch, terwijl het er even op leek dat zwart moeiteloos het halve punt zou binnenhalen,  zorgde Ju voor nieuw leven in de witte brouwerij. Omstreeks de 20^ste zet ging ze resoluut een kans op zetherhaling uit de weg, en vervolgens hield ze haar pluspion in het spel tot aan de tijdcontrole, waarna ze een 4-2 meerderheid op de koningsvleugel creëerde, die nog sneller promotiewaarts leek te kunnen gaan dan de vrijpion van Lei aan de andere kant. Uiteindelijk wist Ju haar opponente bijna vijf uur op de rooster leggen, en Lei moest uiterst precies te werk gaan om het hoofd boven water te houden. Maar ze kraakte niet, ook niet toen ze enkele keren de enige juiste verdediging moest vinden. De langste partij tot nu toe eindigde ten slotte weer in herhaling van zetten, nu in 63 schuifjes.

Conclusie: als de eerste twee partijen meer voor Lei waren, waren partijen 3 en 4 veeleer voor Ju. De wereldkampioene profiteerde van enkele te optimistische zetten van Lei en wist ook haar gedegen voorbereiding te neutraliseren door uit weinig of niets kansen te scheppen. Wel blijft de strijd erg gelijkopgaand. De dames zijn bijzonder aan elkaar gewaagd, maar etaleren ook een voorbeeldige dosis vechtlust. In dat opzicht doen ze niet onder voor de heren in hun WK-kamp, ook al viel er tot nu toe nog geen enkele zege. Volgende afspraak: dinsdag. Nog twee kansen om te scoren in Shanghai, daarna zes in Chongqing, een play-off even niet meegerekend. Wat mogen we waar verwachten?