Net als in de 4^de partij opteerde Ding in de 10^de voor de c-pion om de partij op gang te trekken en kwam de Vierpaardenvariant  van het Engels op het bord, zij het in een iets andere versie, naar Nimzowitsch vernoemd. De eerste verrassing – de grootste zou zijn dat er geen verrassingen zouden opduiken – viel kennelijk al op de 9^de zet, toen Nepomniachtchi zijn dameloper niet naar a5 of e7 terugtrok, maar op c5 posteerde. Niets mis mee, maar je treft het zelden aan, en blijkbaar had Ding er niet op gerekend. Slecht nieuws, vond Caruana, want als je voor deze variant kiest, moet je toch ook 9. … Lc5 bekeken hebben.

Het was natuurlijk niet zo dat Ding hiermee in de problemen kwam te zitten, maar zijn aanvallende kansen waren wel enigszins gefnuikt. Nepomniachtchi had relatief gemakkelijk spel en trok zich weinig aan van zijn minuspion, al bij al was de witte dubbelpion op de c-lijn niet zo plus als een gewoon pionnetje meer. Ding had iets, maar minder dan Nepo in de vorige partij, en dat was ook al niet zo significant.

Uiteindelijk ontstond er een toren-en-lopereindspel met 4 tegen 3 pionnen, waarin zwart kundig verdedigde en wit geen vuist kon maken. De uitslag stond al een tijd vast, maar de beide kemphanen speelden wel door tot er enkel nog twee blote koninkjes resteerden (ook voor het eerst in deze match, als ik me niet vergis).

De consensus nadien was wel dat het een solide remise was van de kant van Nepomniachtchi, wat weer gelijke wapens oplevert: elk nog twee keer wit en twee keer zwart. Het was wel de 3^de remise op rij, hoog tijd dat er nog eens bloed vloeit!

Nu, dat gebeurde niet in de 11^de partij, die alvast door één commentator werd getypeerd als “de tamste partij tot nu toe”. Zoals bijna altijd opende Nepomniachtchi met de koningspion en kwam er vervolgens een Spaanse variant uit de bus. Er werd netjes theorie gespeeld, tot Ding het nieuwe 14. … Lg7 bracht. De commentatoren zagen in het vervolg wel enkele mogelijkheden, dreigingen of foute voortzettingen, maar aan beide kanten werd secuur gezet en tegengezet, zonder dat de balans uit evenwicht ging. Nepo haastte zich ook niet om iets uit de stelling te willen persen en vereenvoudigde waar en wanneer het kon, zodat de partij zonder grote emoties uitdoofde, al werd er deze keer niet doorgespeeld tot de koningen-zonder-kleren-aan.

Het begint te korten. Ding heeft nog twee keer wit, Nepo één keer. Woensdag en donderdag volgen de 12^de en 13^de partij, dan de laatste rustdag en dan de laatste reguliere partij. Op de persconferentie liet Ding verstaan dat hij al eerder zulke laatste partijen wist te winnen, m.n. in het afgelopen Kandidatentornooi, waar hij medekanshebber Nakamura vloerde en zich zo in extremis verzekerde van de 2^de plaats, die nadien (toen Carlsen afhaakte) zou volstaan om de WK-kamp te mogen spelen. Lukt dat hier ook, en leidt dat dan tot tiebreaks in snelschaakformaat? We komen het gauw te weten …