Ik had het vorige keer terloops ook over het koppel Wojtaszek–Kashlinskaya, dat gelijktijdig werd uitgeschakeld en dus – wel zo gezellig – samen huiswaarts mocht. Er is echter nog een koppel, iets sterker zelfs, en die spelen minstens de 5^de ronde nog: Grischuk en Lagno. Misschien gaan ze wel all the way. Nu ja, de tickets zouden hen alvast niet misstaan. Wat wordt het in die 5^de ronde? De heren spelen hun 8^ste finales, de dames zijn al aan de kwartfinales toe. _LEESMEER_

OPEN, 8^ste finales.

Op dag 1 zijn Vachier-Lagrave en Karjakin het eerst klaar, en daarbij was het vooral de Rus die, “goed voorbereid”, à tempo zijn zetten afroffelde. Vervolgens gaat zowat iedereen remiseren, op Tabatabaei en Martirosyan na, want laatstgenoemde haalt het hele punt binnen. Ik gok erop dat u beide heren nog niet heel goed kent, dus een kleine introductie kan geen kwaad. Amin Tabatabaei – de naam doet wat Japans aan, maar is het niet – is een 20-jarige Iraanse GM, iets minder spraakmakend dan zijn bekendere jeugdige landgenoten Maghsoodloo en Firouzja (die speelt nu trouwens voor Frankrijk),  en met een piekrating van 2642 ELO. Hij heeft hier zowel Yu als Harikrishna uitgeschakeld. Haik Martirosyan is een 21-jarige Armeniër, GM ook, die al 2648 haalde. In 2016 werd hij wereldkampioen in de -16. Hij elimineerde hier Mamedyarov.

Die vele onbesliste partijen hebben een dag later zo hun gevolgen. Wie nu wit heeft en denkt het te kunnen afmaken, mag het doen, maar voor iedereen geldt dat één misstap fataal is. Het is niet zozeer een kwestie van winstdwang (alleen Tabatabaei zit met dat probleem), maar van niet-verliesdwang. En sommigen hebben gewoon zwart. 

De haast obligate remises laten niet lang op zich wachten. De kroon spannen alweer Karjakin en Vachier-Lagrave, die dezelfde overbekende Grünfeldvariant plegen die ik de voorbije maanden op zowat elk tornooi heb zien passeren. Hoe ‘salon’ de andere remises zijn, kan ik niet altijd goed beoordelen: mijn kennis van platgespeelde remisevarianten heeft zo haar beperkingen, maar deze herken ik intussen met mijn ogen dicht.

Gelukkig vallen er uiteindelijk ook enkele fataliteiten te bejubelen/betreuren. Svidler blundert zich in 30 zetten naar huis t.v.v. Shankland, en nadat hij gisteren moeizaam overleefde, slaagt Vidit er vandaag in om Durarbayli uit te schakelen. Die laatste naam kende u mogelijk ook nog niet: Vasif Durarbayli komt uit Azerbeidzjan, is 29, GM en op z’n best (juni 2019) 2637 ELO waard.

Niet verwonderlijk duurt de partij Martirosyan–Tabatabaei het langst, want zwart zit met winstdwang. Na 57 zetten vind ik het ten zeerste remiseachtig, al geeft de heer Stokvis -1,16 aan, maar het lijkt mij niet te converteren. Geen seconde later gaat wit zwaar in de fout (-23,98) en kunnen de boeken vrijwel toe. Zo zou ik het zelf nog wel kunnen, denk ik met frisse hoogmoed, maar wat telt is dat Tabatabaei het kan. En ja hoor, al wil Martirosyan het 9 overbodige zetten lang nog wel zien voor hij berust. Ook hier dus op naar dag 3.        

Op tiebreakdag scoren Fedoseev (Ivic), Duda (Grischuk) en Piorun (Bacrot) meteen. Enkel Bacrot overleeft de daaropvolgende winstdwang. Van de remisanten van de 1^ste partij (rapid 25’) is Tabatabaei de enige die vervolgens wint, exit Martirosyan. Terloops: ook het tweede koppel, Grischuk en Lagno, mag samen de koffers pakken (tenzij ze andere plannen zouden hebben, weet ik veel).

In het 2^de schuifje, 2 x rapid 10’, vindt Bacrot het welletjes: hij wint beide partijen en dus mag Piorun naar huis. Karjakin houdt het op remise en dan toeslaan: weer maakt Vachier-Lagrave het in een kwalificatietornooi niet waar. Carlsen verslaat Esipenko alvast eerst, maar het 19-jarige Russische talent hangt de bordjes met verve opnieuw gelijk. De champ heeft het niet onder de markt met deze jongeling: in hun allereerste partij (Wijk aan Zee 2021) won de Rus, hier speelden ze vier keer remise (twee regulier en twee 25’ rapid) en wonnen ze beiden één 10’ rapid, meteen de eerste nederlaag van Carlsen in dit tornooi.

Blitzen dan maar. Carlsen begint opnieuw met een zege, en deze keer slaagt Esipenko er niet in om het tij nog te keren. Een Noorse zucht van opluchting, maar van de jonge Rus gaan we nog horen. Misschien pech voor hem dat hij tegen Carlsen uitkwam. Wie weet of hij anders aan een ticket was geraakt?

Slotsom, zo zien de kwartfinales eruit: Bacrot–Carlsen, Shankland-Karjakin, Tabatabaei–Fedoseev en Vidit–Duda. Kandidatenmateriaal? Geen top 10’ers, de hoogste is Karjakin, die momenteel 12^de staat (live ratings). Verder top 20 en 30, en soms veel lager. Impressionant zou ik het niet dadelijk noemen, hoe verdienstelijk sommige potentiële kandidaten in dit tornooi ook uit de verf komen.  

DAMES, kwartfinales.

Ook de dames beginnen met remises, op één partij na: de schermutseling in kwestie verloopt niet foutloos, wat niet ongewoon is voor Gunina, die altijd dapper vecht en zelden remise speelt en in de partij een winstkans mist, maar witspeelster Kosteniuk weet voorts de foutenlast beter te beperken en trekt aan het langste eind.

Op dag 2 speelt Gunina zowat alles of niets, en het wordt dat laatste: 0-2 en Kosteniuk naar de halve finale. Voor de remisantes van dag 1 dezelfde overweging als bij de heren: als je verliest, is het uit. Het overkomt Saduakassova op zet 22: Goryachkina straft af met een combinatie die een volle toren wint (en de partij). Laatstgenoemde heeft haar ticket al, dus het houdt meteen ook in dat de drie andere halve finalisten automatisch geplaatst zijn voor het kandidatestornooi.

Ook uit is het, verrassenderwijs naar mijn smaak, voor Lagno, die verliest van taaie Tan. Ik heb het niet zo – hoe onfair ook – voor de Chinese, die al eens wereldkampioene werd door zo’n World Cup te winnen (en waarom ben ik dan niet even streng jegens andere “winnaressen van het moment”?), maar ik moet erkennen dat ze er weer maar eens staat. Slechts nummer 8 van de wereld (vandaag), maar in alle onderdelen (klassiek/rapid/blitz) ongeveer even sterk en qua resultaten behoorlijk consistent. Taai, zei ik. Dat misstaat niet voor een kandidate.

Enkel Anna Muzychuk en Dzagnidze moeten morgen nog aan de bak, na een snelle partij van nauwelijks 21 zetten, waarvan ik zwaar vermoed dat het ook zo’n salongeval is als die Grünfeld van boven. Het is gokken dat je de betere bent bij een sneller tempo. Maar zoals elke gokker weet: you win some and you lose some.

Hoe dan ook, het lijdt nadien geen twijfel dat Muzychuk beter heeft gegokt dan Dzagnidze. Ze wint beide 25’-partijen en verzekert zich zo van een plaats in de halve finales en meteen ook in het eerstkomende kandidatestornooi. In de voorlaatste ronde neemt ze het op tegen Goryachkina, terwijl Tan en Kosteniuk elkaar de andere finaleplaats betwisten. Overigens zijn de drie kersverse kandidates momenteel alle drie top 10 …