Het komt almaar vaker voor: als er één toptornooi bezig is, begint er gelijk een ander belangwekkend evenement. Naast de World Cup, waar we het vandaag over hebben, is ook het eerste tornooi van de Grand Prix voor de dames van start gegaan. In beide gevallen zijn er plaatsen te verdienen in de respectievelijke kandidaten- en kandidatestornooien, dus veel belangwekkender kan het niet worden. Maar je kunt niet alles in één verslag stoppen, dus ik laat de dames even wachten en ik beperk mij tot de eerste zetwisselingen (slagwisselingen klonk zó tennis …) in deze exclusief mannelijke World Cup. _LEESMEER_

Voor de zoveelste keer al had de World Cup plaats in het West-Siberische Chanti-Mansiejsk (een wat ongelukkige transliteratie naar mijn smaak van wat in het Engels en internationaal Khanty-Mansiysk heet), een stad die al een stuk vaker het toneel van grote schaakevenementen is geweest dan ik partijen heb gespeeld in Brasschaat. U weet hoe het gaat in zo’n cupgebeuren: de winnaar van de ronde gaat door, de verliezer is uitgeschakeld. Per ronde speelt men minimaal 2 klassieke partijen, en als die geen beslissing opleveren, komen er 2 ‘trage’ rapidpartijen (25’+10”) bij en desgevallend ook nog 2 ‘snelle’ (10’+10”), vervolgens 2 blitzpartijen (5’+3”) en ten slotte het ultieme de knoop doorhakkende Armageddon (wit: 5’, zwart 4’, + 2” vanaf zet 61). Met 128 spelers, zorgvuldig geselecteerd volgens weldoordachte (als u ironie vermoedt: geen commentaar) criteria, wordt gestart, dat worden er vervolgens 64, 32, 16, 8, 4 en 2. En die 2 mogen later meedoen aan het kandidatentornooi dat een nieuwe uitdager moet opleveren voor wereldkampioen Carlsen.

Geen cuptornooi of er vallen telkens onverwachte slachtoffers (en dito winnaars). In de eerste ronde overleefden Wojtaszek en Navara niet eens de klassieke fase, en dat tegen beduidend lagere ELO’s (resp. Christiansen en Yuffa, kent u ze?), terwijl Yu, Nakamura en Andreikin dat weliswaar wel deden, maar op een onbesliste wijze. Terwijl meer dan de helft van de confrontaties ‘klassiek’ werd afgehandeld, en de gelukkigen een dagje rust hadden, mochten zij en de anderen het op dag 3 proberen te halen in het snelschaakcircus.

In de 23 resterende kampen vielen er natuurlijk weer enkele verrassingen en een te vroeg ticket huiswaarts te noteren. In 14 gevallen duurde de beslissende fase welgeteld 1 rapidronde (de ‘trage’). Onder meer Nakamura en Andreikin klaarden vlotjes de klus, terwijl top-Afrikaan Amin ietwat onverwacht de boot inging tegen Tabatabaei, en Matlakov het eindelijk haalde van jeugdig Oezbeeks (super)talent Abdusattorov (nog net 14 jaar, onthou die naam!). In de snelle rapidronde konden Yu en Wang eindelijk afstand nemen van hun bescheidener tegenstanders, maar Shankland kon dat niet en lag eruit. Een andere verrassing was de eliminatie van Bu, die in de vorige editie Carlsen naar huis had gemept, en wel door landgenoot Xu. Yu, Bu, Xu … houdt u ze allemaal uit elkaar? Zo niet, ze staan in ELO-volgorde.

In twee gevallen was het pleit nog niet beslecht. Dat gebeurde uiteindelijk in de blitzronde, zodat er (nog) geen Armageddon aan te pas kwam. Ook hier een verrassing: Adams delfde/dolf (het kan kennelijk allebei) het onderspit tegen Aravindh, door een misrekening in het eindspel van de 2^de partij. Verder won Abasov van Piorun.  

En passant nog vermelden: er zijn, of liever waren, want eentje is uitgeschakeld, vier jonge (super)talenten bij de deelnemers: de 16-jarige Iraniër Firouzja (2702, en nummer 3 van de min-20), de 17-jarige Rus Esipenko (2624, 10^de), de 15-jarige Indiër Nihal (2610, 14^de) en de bijna 15-jaige Oezbeek Abdusattorov (2608, 16^de). Het is niet volstrekt onmogelijk dat één van die vier (intussen één van de eerste drie) de finale haalt, hoe weinig waarschijnlijk dat ook lijkt. Hou vooral die eerste in de gaten: die Firouzja is intussen met gemak die andere, drie jaar oudere geweldenaar uit Iran, Maghsoodloo (2664), ook hier aanwezig, ELO-gewijs gepasseerd. Nauwelijks 16 en al +2700, daar horen we nog van. Al zullen we wel van al die jongeren nog horen …