Terwijl de dames een rustdag hebben, beginnen de heren alvast aan hun kwartfinales. Vooraf echter nog een ELO-nieuwtje. Een vroege uitschakeling of een flinke reeks in (de reguliere partijen van) de World Cup kan al eens wat verschil maken. Zo is Caruana voor het eerst in jaren uit de +2800-club gevallen (live rating: 2798,5) en zakt hij nipt naar de 3de plaats (Ding heeft 2799) op de wereldranglijst. Nog straffer: voor het eerst sinds 2013 is Carlsen (2849,6) het enige lid van genoemde club. Het zijn bijzondere tijden, kennelijk. Op naar de kwartfinales, nu. _LEESMEER_
OPEN, kwartfinales.
Dag 1. Duda–Vidit en Tabatabaei–Fedoseev duurden ongeveer even lang, zowel in tijd als aantal zetten, en eindigden in remise zonder dat de een of de ander in hoge nood kwam te zitten. Een goede 20 zetten lang hield Bacrot de zaken in evenwicht tegen Carlsen, maar je hoeft niet veel mis te doen om het moeilijk te krijgen tegen de champ. Die deed waar hij zo goed in is en melkte de partij uit tot winst. Zijn voormalige uitdager Karjakin daarentegen speelde het klaar om zichzelf in de problemen te brengen tegen Shankland, en de Amerikaan zou zijn prooi niet meer lossen. Twee goed gestart dus, twee slecht en vier die het pas morgen zullen weten.
Dag 2. Om maar meteen alles te verklappen: wit wint met 4-0. Dat betekent dat Carlsen opnieuw wint van Bacrot, dat Duda, die naar het schijnt z’n transport had gemist maar een lift kreeg van Carlsen, met een half tempo meer en drie pionnen in het krijt Vidit uitschakelt, dat Fedoseev hetzelfde doet met Tabatabaei, al was het veeleer de Iraniër die zichzelf de das omdeed met één enkele fout, en wel pas na 76 zetten, en dat Karjakin zich geen fluit aantrok van zijn winstdwangprobleem, door in stijl te winnen van Shankland (die zich respectvol mat liet zetten) en een tiebreak af te dwingen. Meteen de eerste nederlaag van de Amerikaan in het tornooi. Drie van de vier halve finalisten zijn dus bekend: Carlsen, Duda en Fedoseev. Die laatste twee plus Karjakin of Shankland strijden met z’n drieën voor twee kandidatentickets.
Dag 3. De laatste twee kemphanen zouden het weer maar eens doen zonder remises en met enige winstdwangbeleving. Shankland won eerst, Karjakin scoorde prompt tegen. In de volgende fase (rapid 10’) was het de beurt aan de Rus om de score te openen, maar hoewel hij lichtjes inferieur stond in de 2de partij, hield hij het hoofd koel en vooral boven water, en uiteindelijk was het Shankland die kopje onder ging. Zo blijkt weer: met een Karjakin ben je niet snel klaar: of hij meester-verdedigt, of hij komt terug uit schijnbaar of bijna verloren situaties (in de World Cupfinale van 2015 tegen Svidler haalde hij een 2-0 achterstand op en won uiteindelijk in de blitzfase van de tiebreaks).
De ene halve finale is geheel niet-Russisch: Carlsen–Duda, de andere helemaal Russisch: Fedoseev–Karjakin. Dat sluit echter nog niet uit dat de beide Russen met de kandidatentickets gaan lopen: één speelt zeker de finale (automatisch geplaatst), de andere kan de troosting nog winnen. De heren hebben nu echter ook eerst een rustdag.
DAMES, halve finales.
Zoals eerder gezegd, hadden de dames eerst een dagje rust. Hun dag 1 van de 6de ronde komt dus overeen met dag 2 van de heren. Tijd is relatief, natuurlijk, en gelijktijdigheid bestaat nu eenmaal niet, zoals Einstein al wist.
Dag 1. Je zou het een aftasten kunnnen noemen, maar dat was het hoogstwaarschijnlijk niet. Anna Muzychuk maakte het Goryachkina knap lastig, maar die wist het hoofd boven water te houden. Tan en Kosteniuk ruilden dames en twee lichte stukken, maar hielden alle pionnen ketengewijs op het bord, zodat er verder wederzijds geen doorkomen aan was, tenzij met suïcidale intenties. Ik zei het al eens: als je begint met remise, kun je je vervolgens geen misstap permitteren. Maar ik geloof niet dat de vier dames daarop hebben zitten gokken.
Dag 2. De kogel is door de kerk. Net zoals op dag 2 bij de heren (die intussen een dag verder zijn) wint wit alles. In dit geval: beide partijen. Goryachkina, tegenwoordig nummer 2 van de wereld (2615,7), wint van Anna Muzychuk en in het gevecht tussen de twee resterende oud-wereldkampioenes overvleugelt Kosteniuk Tan. Finale: Goryachkina–Kosteniuk.
Geen tiebreak nodig, dus geen ‘dag 3’. In de praktijk hebben de dames dus ook weer een dagje rust.
Wie heeft ongeveer een maand geleden de volgende documentaire gezien : ´Closing Gambit : 1978 Korchnoi versus Karpov and the Kremlin ´?Prachtige documentaire over dat schaakduel in 1978 in Baguio City om de wereldtitel.Ze vergaten evenwel het volgende te vermelden : toen Korchnoi voor het begin van de 32 ste partij,de laatste,de speelhal betrad,geleek de hal op een arena van politiemanoevers: het gebouw was volledig gevuld met geuniformeerde,tot de tanden gewapende politieagenten,die in het hypothetische geval dat Korchnoi een eventueel gewonnen staande afgebroken partij zou winnen,er geen twijfel over lieten bestaan dat ze Korchnoi zouden oppakken en later waarschijnlijk vermoorden.
Weinige mensen weten dit,maar Talj,één van de secondanten van Karpov op de Filippijnen,heeft dit vermoeden later in een interview bevestigd.
Ook is waarschijnlijk niet geweten dat Campomanes,de organisator van de tweekamp,na de geredde vijfde partij,waar Karpov in ernstige moeilijkheden verkeerde,in het openbaar kussen uitwisselde met Baturinsky,de Russische delegatieleider.
Van onpartijdigheid gesproken…
Opgenomen en gisteren bekeken. De reportage suggereert inderdaad dat Korchnois leven in gevaar zou geweest zijn, mocht hij gewonnen hebben. Voor mij behoort die bewering tot de tijdsgeest waarin die match plaatsvond: oost tegenover west en alle middelen zijn goed om zowel de spelers als de match zelf te beïnvloeden. Het was in elk geval een van de meest spannende WK-matchen ooit.
Dat moet lukken, ik heb mijn opname ook gisteren bekeken en van genoten. De laatste zin was heel correct. Zo’n WK-matchen als in de jaren ’70 en ’80 gaan we niet met meemaken.