Zelfvertrouwen. Onontbeerlijk voor eenieder die een sport uitoefent. Zij het nu een denksport zoals schaken, een balsport zoals basket, een vechtsport, … zonder zelfvertrouwen, maak je het jezelf erg lastig. En laat nu net dat zelfvertrouwen op een zeer laag pitje staan toen ik deze zondagmorgen opstond. Ik had namelijk de vrijheid genomen om onze tegenstanders eens op te zoeken op de website van de bond en gezien dat ik waarschijnlijk een tegenstander van +-1330 elo zou krijgen. Oei, zo hoog heb ik ze nog niet gehad, en dan speel ik nog met zwart ook. Dat wordt vast niets! Mijn tot nu toe succesvolle reeks bij SKOG zou ooit een keer ten einde komen. En ik voelde het, dat kon wel eens vandaag worden.

Eenmaal aangekomen in het clublokaal, sprak ik Kenneth en die wist mij te vertellen dat “een 3-1 overwinning er zeker in moest zitten”. Hij doelde op dat wij zowel op bord 1, 2 als 3 waarschijnlijk een hogere rating zouden hebben dan de Gentenaren. Goed, ze waren er nog niet (ze kwamen 2 minuten na het starten van de klokken binnen), dus we konden het nog niet zeker weten. Maar wacht, bedoelt Kenneth nu dus dat hij op de drie andere borden een overwinning verwachtte, en van mij niets?

In tegenstelling tot de rumoer in de speelzaal, opende mijn partij rustig met een Giuoco Piano – letterlijk vertaald “stil spel”. Om een of andere reden had ik verwacht op deze dag te worden overlopen door een witgekleurde bulldozer, maar niets bleek minder waar. Langzaam maar zeker bleek dat ik de aanvalspogingen van mijn tegenstander voldoende kon voorspellen om ze te pareren, en kon op zet 11 een fout hard afstraffen. Resultaat: twee pionnen voor mij, zonder iets terug te hoeven geven. Ondanks dat de computer hier nog een licht voordeel ziet voor wit (+0.3), ontbreekt het mijn tegenstrever aan waar ik nu van uitpuil: zelfvertrouwen. De computer bestempelt mijn ‘afstraffen’ overigens als een inaccuraatheid. Ach, die onwetende computers toch.

Mijn tegenstrever besluit tot een tactiek om het veld maar leeg te gaan ruimen; gezien ik twee pionnen voor sta, waarvan één vrijpion, ga ik daar met plezier mee akkoord en zo ruilen we wat stukken af. In het middenspel dat volgt kan ik gaandeweg nog een pionnetje wegsnoepen en wanneer ik op zet 28 een vork kan zetten tussen – jawel – twee pionnen, erkent mijn tegenstander dat er van zijn verdediging niet veel meer overschiet en geeft zich gewonnen.Ondertussen kon ik zien dat Kenneth zijn tegenstander te sterk voor hem was geweest, en terwijl we beneden nog napraatten bleken onze tegenstanders beiden invallers te zijn, in mijn geval niet de 1330-elo waar ik voor gevreesd had. In plaats daarvan had hij 1290, nog altijd mijn hoogstgewaardeerde tegenstander tot nu toe. Kenneth werd echter met ruim 100 punten overtroffen. De stand was nu 1-1, maar na een klein kwartier kwam Enrique naar beneden. Hij vertelde over alles wat hij fout had gedaan, maar kon zijn samenvatting besluiten met ‘ah, ja, maar ik heb wel gewonnen’. De matchpunten waren dus deels al binnen, en Alejandro kreeg de kans om de overwinning binnen te rijven. Helaas miste hij een vork en werd door zijn tegenstander uitgeschakeld. Alle zwarte spelers hadden gezegevierd. Eindstand: 2-2 en de ‘ongedeelde eerste plaats voor SKOG 5’ is nu weer een tweede plaats, maar met een kleine achterstand op de eerste met anderhalve bordpunt. Drie rondes gehad, nog acht te gaan.

Verslag geschreven door Lars