Vandaag geen klassieke partij op het programma maar een 9-rondig rapidtoernooi ter afwisseling, met het ons welgekende tempo 10′ + 5” increment.

75 deelnemers deze keer, de meesten uiteraard dezelfden dan het Open Toernooi, maar ook nog aangevuld met een rits Portugezen. Zelf sta ik 31ste op de ranglijst, dus het doel was gesteld.

Ronde 1 won ik met forfait. Beetje bizar, de organisatie vond het niet nodig dat iedereen zich moest aanmelden vooraf met als gevolg een stuk of 10 thuisblijvers die toch waren gepaard. Die Portugese flow, weet je wel…

Ronde 2 kreeg ik een eerste titelhouder voorgeschoteld, een Israëlische FM van 2250 (Partij). Maar de jongeman verslikt zich in mijn centrumpion die in geen tijd doorloopt tot aan d7 en even later verliest hij door een fout zelfs een stuk. In het middenspel sta ik +12 (!) maar mis 33. Ke2! In het eindspel verwatert mijn voorsprong tot een gelijke stelling, ondanks het stuk meer tegen drie pionnen. Daarna kantelt de stelling terug in mijn voordeel met L+2p tegen 3p. (+een miljoen miljard in het voordeel van wit). Simpel af te maken, maar ik besluit nog een pion te nemen en vergeet dat zijn vrijpion nu gewoon kan doorlopen. Man, man, man…

Ronde 3 een vlotte winst tegen een Portugees om dan ronde 4 terug te worden gepaard tegen een FM, deze keer een Indiër van 2150 (Partij). Hij vergist zich in de opening compleet en al na 10 zetten sta ik op +5. We komen in een eindspel waar ik drie pionnen heb voor een kleine kwaliteit. Maar bovenal mij stukken staan fantastisch en de zijne allesbehalve. En dan op 2 zetten tijd verpruts ik het weer en blunder dan mijn dame weg. Man, man, man…

Ronde 5 jojoën we terug naar de haalbare regionen en pakken een punt tegen een Portugees van 1600, om de ronde erna een dubbel-toreneindspel tegen een Roemeen van 2060 onnodig te verliezen en daarna tegen een Pool van 1700 te ontsnappen en te winnen. 4/7.

Nu nog een eindsprint lanceren, dacht ik, maar toen wist ik nog niet dat ik daarvoor dan nog 2 titelhouders tussen mijn boterham zou moeten steken.

Eerst de Portugese IM Sousa (2400) (Partij), die gewoon veel te sterk was en als afsluiter een Indische CM (2000), waarvan ik een tussenschaak miste in het eindspel (Partij).

4/9 en een 41ste plaats is te weinig, maar als excuus kan gelden dat ik het vier keer tegen een titelhouder moest/mocht opnemen. Nu nog proberen te winnen tegen die mannen als ik gewonnen sta…

Ondertussen is het vanuit de organisatie heel stil rond de groots aangekondigde excursies: “Play chess, discover Portugal” is not intended to be just a slogan, so in this festival we will make available a wide group of tourist proposals. En dan lijsten ze op: een bezoek aan de Middeleeuwse stad, een bezoek aan de plaatselijke sterrenwacht, vogels gaan spotten aan het gigantische Alqueva-meer, een pottenbakkerij, een weverij, een klokkengieterij en een wijnboer bezoeken. “And much, much more…” Alles waarvoor we omhoog moeten kijken, interesseert me dus naar vogels en sterren staren zag ik helemaal zitten. Zoals in de toernooiuitnoding stond, heb ik mijn verrekijker zelfs mee.

Tot nu toe werd enkel de Middeleeuwse stad bezocht en met nog maar enkele toernooidagen voor de boeg begon ik me toch af te vragen wanneer we al die dingen nog gaan doen. Dus ik naar toernooiorganisator Carlos (een beetje de Carlo van den Aldi). Tja, dat meer is toch wat ver met de bus, dan gaat er amper tijd zijn om iets te zien. En wat de sterrenwacht betreft, “the sky is not good”. En weten dat ik hier in die week Portugal nog geen millimeter wolk gezien heb.

Ik vraag Carlos ook of hij niet meer deelnemers had verwacht. Hij beaamt dat ze gehoopt hadden op 100 à 200 spelers in plaats van 54. Maar de reden is eenvoudig zegt hij: in deze regio schaakt geen mens. Ik probeer de logica te begrijpen. “Waarom dan hier een toernooi organiseren en niet in Lissabon? Ben je misschien van hier?” “Neen”, antwoordt hij, “ik ben van Lissabon maar Reguengos de Monsaraz wilde het toernooi sponsoren”. Ik geef het op en ga nog wat van het zonnetje genieten.