SKOG 4 mocht de leider in de reeks ontvangen, en, leider of niet, het ELO-verschil was niet van die aard dat we ons kansloos zouden hoeven te achten. Integendeel, het was licht in ons voordeel. Op de eerste borden hielden we alvast stand: Jan, met zwart, liet zijn tegenstander een tikkeltje uit zijn tent komen, maar had goed gezien dat die beter binnen was gebleven, omdat dameruil nauwelijks te vermijden was en er voor wit verder niets fruitigs meer inzat. Herman volgde even later het remisevoorbeeld. Hij stond met wit eerst wel leuk, maar zijn tegenstander kon afwikkelen naar gelijkspel en bood dan zelf de puntendeling aan. Op borden 3 en 4 ging het er echter een stuk moeilijker aan toe. Lange tijd zat Carlo in een stelling die je vooral onduidelijk kon noemen, maar op een of andere manier bleek zwart toch net dat extraatje te hebben waardoor de witte koningsstelling langzaam maar zeker in de prak ging. Alle hoop restte nu op Benny, zij het dat die al lang voor de eerste 3 partijen waren afgelopen in de minst goede stelling stond: een pion minder, een gederokeerde koning op f8, de e-lijn onder controle van wit …, je zag het niet goedkomen. Edoch, het zware materiaal ging grotendeels van het bord, er kwamen ongelijke lopers tot stand, en zwart plooide niet. Zou er dan nog een halfje uit de bus komen? Helaas, te elfder ure (nu ja, niet letterlijk, want tegen krijg je niks meer in het café beneden), toen alle andere partijen al ruim afgelopen waren, moest Benny zich toch gewonnen geven. En dus werd het een 1-3 nederlaag.