Het kandidatentornooi heeft, zoals gezegd, plaats in het Kühlhaus in Berlijn, een voormalige voedselopslagplaats – de naam zegt het al – die vrij recent is gerenoveerd om dienst te doen als multifunctionele evenementenruimte. De foto geeft een (klein) beeld van de locatie, die door de organisatoren (AGON / WorldChess) als zowat ideaal wordt afgeschilderd voor schakers, toeschouwers en liveverslaggeving. Uiteraard voor het obligate ‘prijsje’ en exclusief de gebruikelijke technische problemen, mankementen, storingen, die er, nog maar eens een keer, meteen weer bleken te zijn. _LEESMEER_

Los van wat technisch misliep, was er trouwens nog veel meer ‘suboptimaal’. Voor de toeschouwers was alleen een automaat voorzien voor een hapje of drankje, meer moest dat AGON-gewijs niet zijn, en voor wie dat niet volstond, was er in de wijde omgeving welgeteld één enkel café. Er was ook geen wifi, wie heeft dat dezer dagen nodig? De speelruimte was lawaaierig, dixit al dan niet diplomatisch zowat élke speler, en het sterkste verhaal kwam van  Mamedyarov, die tijdens de partij zelfs zicht bleek te hebben op een tv-scherm waarop Judit Polgar commentaar gaf over zijn partij en toonde hoe zijn opponent het best zou spelen. Eén speler, maar we noemen geen namen, kraakte alles af, het hotel, de locatie, het lawaai tijdens de partij, etc., en dan denken wij voorzichtig, die volgt zichzelf niet op als uitdager …   

Het speeltheater dan. De deelnemers zitten (per twee) rond een kubus en zijn middels diagonale wanden van de anderen gescheiden (maar kunnen er wel gaan kijken, neem ik aan). Een verdieping hoger kan het publiek van bovenaf toekijken en op niveau 3 kunnen ze de partijen volgen op grote schermen, analyseren en/of zelf spelen. De persconferenties hebben plaats op de 4^de verdieping, waar ook de commentatoren zitten en de 5^de is voor de VIP’s. Voilà, daarmee weet u dat ook alweer. Misschien nog leuk om te melden: ook Garry Kasparov had genoten van het ‘vechtschaak’ van dag 1, maar hij vond de (enige) remise de interessantste partij. Dat ‘zijn’ vroege h4 (van Saint Louis 2017) door Aronian werd nagevolgd, vond hij extra aardig.

Vandaag ontmoeten twee verliezers elkaar, Grischuk–So, spelen twee winnaars tegen twee remisanten, Ding–Caruana en Mamedyarov–Aronian, en één winnaar tegen één verliezer, Kramnik–Karjakin. Het vooruitzicht van een tweede nederlaag op rij moet behoorlijk afschrikwekkend zijn voor de drie pineuten van gisteren, dus hoe zullen ze daarmee omgaan? Omgekeerd, zijn er winnaars die meteen zullen durven doorduwen? De hele schaakwereld houdt de adem in. En tussendoor wordt er nog geïnterclubd ook. ’t Zijn drukke tijden voor verslaggevers …

Het voorgaande was vooraf klaar, er moesten enkel nog wat partijtjes bij. Door omstandigheden gebeurt dat in flitsend kort bestek. Terwijl het interclubgekamp zich al dan niet bloedstollend ontwikkelde, wisten de grote jongens vandaag drie remises te produceren en maar één beslissende partij. Toevallig was die laatste toebedeeld aan twee verliezers van gisteren, zodat één iemand als dubbele pineut de dag mocht besluiten en de ander zich weer iets meer ‘onder de mensen’ mocht voelen. Het was Grischuk die met de winst ging lopen, terwijl So zijn tweede nederlaag leed. Voor de Filipijnse Amerikaan is het dus bijna boeken toe. Zoals gezegd speelden alle anderen remise, waardoor de stand verder ongewijzigd blijft. Nog één ronde en het is rustdag. Misschien zorgt dat wel voor extra vuur, morgen.