Na de drie onmiddellijke nederlagen in de 1^ste ronde zouden de toenmalige verliezers wellicht niet nalaten enige vorm van sportieve revanche te ambiëren, daarbij zo mogelijk geholpen door de omwisseling van kleuren, dus was het een intrigerende vraag of deze spiegelronde even bloedig zou blijken te wezen als die verrassende en onvolprezen aanvangsronde, dan wel alleen maar wat tenenkrommend saaie en overhaaste remises zou opleveren. _LEESMEER_

So gaf Caruana de kans om weer eens zijn Russisch boven te halen – laatst, in de 4^de ronde,  was Kramnik de (on)gelukkige – en koos voor kra(mni)k dezelfde variant (van Cozio en/of Lasker en/of Morphy …), nl. 5. De2, die te boek staat als zo pot als potremise maar kan zijn, als je tenminste geen kip zonder kop bent en je ogen open houdt. Misschien had hij wel een “verbetering” t.o.v. wat Kramnik had gespeeld, en misschien had Caruana een goede reden om dat niet te vrezen? So joeg het paard op e4 echter weg met 6. d3 (Kramnik: 6. Pc3) en dus verliep het vervolg anders. Caruana’s 10^de zet, de korte rokade, was nieuw, en ook leuk, want So had net geopteerd voor de lange rokade, en zulke tegengestelde keuzes leveren wel eens wat vuurwerk op. Het duurde niet lang voor Caruana een licht voordeel had ontwikkeld en So vond niet beter dan een kwaliteit te geven om het sterke zwarte loperpaar te neutraliseren en een pion (tijdelijk twee) pasmunt te verwerven. Het leek niet te gaan volstaan, maar als puntje bij paaltje kwam, bleek Caruana er toch net geen winst uit te kunnen puren. Op z’n Carlsen’s werd doorgespeeld tot de blote koningen: ½-½.

Zou Mamedyarov, nu met wit, er weer in slagen om (een enigszins herboren) Karjakin een dreun te verkopen? Dat moest dan wel gebeuren in een gesloten Catalaan, waarbij men iets andere wegen bewandelde dan we tot nu toe hier hadden gezien. Het zag er echter niet naar uit dat daar iets moois uit zou voortbloeien. Karjakin, normaal wel thuis in dat soort dingen, liet geen gelegenheid onbenut om stukken van het bord te krijgen en Mamedyarov wou dat ook niet per se beletten. Het duurde dus allemaal niet zo lang voor de zetten werden herhaald: ½-½.

Grischuk en Kramnik schudden na wat een Engelse ouverture leek een Semi-Tarrasch uit de mouw. Het spel ging vervolgens grotendeels gelijk op, al stond Grischuk er meestal iets plussiger bij dan Kramnik. Die had een pion afgestaan, maar had wel het loperpaar. Zoals gebruikelijk kwam ‘Sasja’ weer zwaar in tijdnood, een beetje het moment voor ‘Vlad’ om wat te gaan drukken, met het oog op het terugwinnen van de pion. Maar Blitzchuk speelde schijnbaar moeiteloos zijn laatste 10 zetten in de increments van z’n laatste minuutje, en toen Kramnik, ook in tijdnood verzeild intussen, met nog 9 seconden op de klok z’n 40^ste zet uitvoerde, stond hij alleen maar minder goed dan vóór de laatste 10 zetten. Grischuk kwam duidelijk nog beter te staan, maar hoeveel dat juist was en of het genoeg zou zijn, was aan fluctuaties onderhevig. Het werd weer een zenuwslopend lange strijd, waarin wit alvast lang genoeg nadacht, om weer in tijdnood te kunnen komen. Op de 69^ste zet – veel voordeel zat er niet meer in – tastte Kramnik serieus mis, maar Grischuk laat pardoes de kans liggen. Niet getreurd, de al beslissende tijdnood (voor beiden) voert de druk zodanig op dat er wederzijds geblunderd wordt, en dat doet Kramnik dan weer beslissender dan Grischuk. Op zet 91 (Kramnik en lange partijen, het gaat samen!) heeft de oude champ het begrepen: 1-0.

Ding en Aronian trokken Engels van leer en maakten er verder iets veeleer Catalaans van. Op de 11^de zet introduceerde Aronian 11. … Pg4 (i.p.v. Lxc5), edoch, de machinale evaluatoren kregen het er niet warm of koud van. Aronian probeerde dan wat te fiksen op de damevleugel, maar dat kostte uiteindelijk een pion en een verkorven rokade. Of het allemaal veel voorstelde, zou nog moeten blijken. Niettemin leek het vooralsnog lichte voordeel toch stilaan geprononceerder te worden. Maar Ding kon het weer niet vasthouden. Na één minder goede voortzetting vervlakte de zaak opnieuw en ten slotte werden de zetten herhaald: ½-½.

Al bij al, zowat het tegendeel van ronde 1: 3 remises en 1 winstpartij i.p.v. omgekeerd. Maar we hebben ons niet verveeld, er wordt (vaak) gespeeld. Standgewijs verandert het meeste niet, maar wat verandert – Grischuk die oprukt, Kramnik die nog knock-outer is dan hij al was – kan, let wel, kán consequenties hebben. Dus: Caruana op 1 (5,5/8) en Mamedyarov op 2 (5/8). Dan volgt nu Grischuk, solo op 3 (4,5/8), op ‘nog maar’ een punt van de leider. Ding is 4^de (4/8), ook al omdat hij er maar niet in slaagt een voordeel te verzilveren. In de onderste helft vinden we de vermoedelijk (of nog niet?) geslagenen: Kramnik en Karjakin (3,5/8) en So en Aronian (3/8). We zijn weer één stap dichter bij het einde. De tijd “to make your move” wordt almaar korter. Zeg niet dat het niet spannend blijft …