[Update met enkele correcties]

Op schaakgebied ging het hem de laatste tijd weer aardig voor de wind – opgeklommen tot 2787 ELO, goed voor de 2^de stek op de wereldranglijst, vóór Caruana, Ding, Nepo e.a. Firouzja’s, en naast een rist snelschaaksuccessen recent ook winnaar van Norway Chess, maar ook op het persoonlijke vlak is Nakamura de koning te rijk. Of liever, koningin, want die heeft de 35-jarige Amerikaan van half-Japanse origine zo net gevonden: enkele dagen geleden is hij namelijk gehuwd met de Iraans-Amerikaanse WGM Atousa Pourkashiyan, nieuws wat, zoals dat tegenwoordig gaat, de wereld wordt ingestuurd via de sociale media, inbegrepen X (het voormalige Twitter, maar dan zonder het dubbele lijntje, want dat staat nergens op mijn klavier) en het platform chess.com, maar dat die het niet zouden melden, dat zou pas verrassen, gelet op de overtalrijke banden.

Hikaru Nakamura moet ik u niet voorstellen – als die u weinig bekend voorkomt, keer dan gewoon terug naar uw boerderij op de planeet Koozebane, alwaar uw Frefflenuts welhaast oogstrijp zijn en u in het aangename en deels verteerbare gezelschap kan vertoeven van autochtonen zoals de Spooble, de Phoob, de Merdlidop en andere Fazoobs – maar zijn kersverse echtgenote is ongetwijfeld een ander paar mouwen. Atousa Pourkashiyan is zoals al aangegeven van Iraanse origine. Zij is geboren in Teheran (1988) en is enkele maanden jonger dan Nakamura. Op schaakgebied schopte ze het tot WGM in 2009, en in 2011 behaalde ze haar hoogste rating: 2374. Ze haalde 4 keer het WK in knock-outformaat (World Cup), maar werd telkens uitgeschakeld in de 1^ste ronde (o.m. door Kosteniuk en Ju). Ze is zevenvoudig Iraans kampioene (als zodanig Iraans recordhoudster) en speelde tussen 2000 en 2016 negen keer, compleet mét hoofddoek, voor Iran in de Olympiade. In 2022 ruilde ze de Iraanse schaakfederatie voor de Amerikaanse. Op de (trouw)foto die ze zelf op Instagram zette, draagt ze géén hoofddoek (Nakamura evenmin, trouwens, maar wie kijkt daarvan op?) en dat doet ze ook niet op andere foto’s daar. Ze woont intussen al even in de Verenigde Staten, en daar is geen zedenpolitie. Nog niet althans, maar weten wij veel of het dystopische The handmaid’s tale (Het verhaal van de dienstmaagd) van Margaret Atwood ooit werkelijkheid wordt  …

Enfin, mogen de tortelduifjes een gelukkige toekomst kennen!