Van voorspellingen gesproken (1). In mijn verslag van 17-09 schreef ik: “Een ander voorbeeld, misschien realistischer. Aronian (2) wint toch, en MVL is out. Ding (11) wint eveneens en kiepert So uit de World Cup (…)”. En zo geschiedde. De rest van dat voorbeeld wordt er meteen ook een toefje waarschijnlijker door, of minder onwaarschijnlijk, laten we Madame Soleil niet naar de kroon willen steken. _LEESMEER_

Van voorspellingen gesproken (2). In mijn verslag van 20-09 schreef ik: “Hoe het verder gaat? Het bekende verhaal: we gaan als het ware strafschoppen trappen, en als dat niet helpt dan hop naar de (elders weer afgeschafte) golden goal!” En zo geschiedde, althans in Aronian-MVL. De rest van dat verhaal (finaleremises) kan ook nog uitkomen, maar laat ik mij niet meteen de allures aanmeten van de nieuwe ‘Octopus Herman’, want dan zou ik natuurlijk voorzien wanneer ik er naast zou zitten.   

Het was me het dagje anders wel. Laten we bij So en Ding beginnen. Het begon al spectaculair in de eerste ‘lange’ rapidpartij. So tastte enkele keren mis en na zijn 39^ste zet stond hij volgens Stockfish zelfs op een potige -4,91, maar wederzijdse fouten leidden er uiteindelijk toe dat de partij verzandde in remise. In de 2^de partij wilden beiden duidelijk minder fouten maken: remise na 9 (negen!) zetten. Foei, roepen wij in koor, maar de druk is groot en even op adem komen misschien meer dan ooit welkom (et les excuses …). Over naar de ‘korte’ rapids. Het was meteen raak, opnieuw na de nodige fouten. Eerst had So een minuscuul voordeel, maar toen Ding twee lichte stukken voor toren en pion offerde werd het menens. Om de zaken te neutraliseren gaf So de hele boel terug, maar al gauw kwam hij opnieuw in moeilijkheden, nu van definitieve aard. Het eindspel met dame tegen toren werd door Ding passend naar winst gemanoeuvreerd. In de 2^de partij had hij met wit voortdurend de touwtjes in handen en So had niet beter dan te berusten in remise. Exit So, Ding naar de finale én het kandidatentornooi.

Aronian en Vachier-Lagrave deden er wat langer over, maar begonnen wel met spektakel. De 1ste partij ging 30 zetten gelijk op en toen begon MVL, met wit, het laken naar zich toe te trekken. Aan beide zijden was goed spel niet altijd aan de orde, maar zo om en bij zet 50 zag het er nog altijd goed uit voor de Fransman. Vanaf dat moment waren de blunders niet meer van de lucht, maar kennelijk grossierde MVL daar net iets minder in dan Aronian, ergo 1-0. Een remise zou vervolgens volstaan hebben, maar in de 2^de partij, tot dan min op meer gelijkopgaand, blunderde MVL pardoes 2 keer na elkaar, kortom 1-1 en herbeginnen. Volgende fase, de korte of snelle rapids. Geen uitgespeelde kansen, zoals dat in het voetbal heet, in de 1^ste partij. Ook partij 2 brengt geen zoden aan de dijk: niemand althans die erin slaagt om te profiteren van welke onnauwkeurigheid ook, if any. De 1^ste blitzpartij wordt een thriller. Als Aronian erin slaagt een licht voordeeltje op te bouwen, doet MVL er een zelfdestructief schepje bovenop en lijkt het Franse lot bezegeld. Maar nee, vindt Aronian, uitgelopen tot +10,03 op zet 32, het moet ook niet te snel gaan: 3 blunders na elkaar en het is nog maar +2 en een klets, en we hebben weer een wedstrijd! Ook die plus wordt vakkundig omgezet in een even grote min en x blunders later is het remise. Weer niks. In de 2^de blitzpartij geven de heren voor de verandering dan weer geen krimp: remise.

Zelden gebeurd, maar zover is het dan: een armageddon game beslist over een in wezen klassiek tornooi (of althans over een halve finale daarin). Ik heb het er nog wel eens over. In dit geval had Aronian wit, d.w.z. hij heeft 5 minuten maar moet ook winnen, terwijl zwart vier minuten heeft maar wint bij remise. Het werd een memorabele partij, waarin enkele blunders beslissend waren en de koningen zere voeten hadden. Opvallende overeenkomst – is dit toeval, of wa? – ook hier valt de beslissing bij een eindspel van dame tegen toren. Exit MVL, Aronian naar de finale én het kandidatentornooi.

Dit verslag is lang genoeg. Wat een en ander nu betekent voor andere ‘kandidaten’ komt later nog wel aan bod.