Vooreerst : proficiat aan reekswinnaar Jonathan. Hij toonde zich uiteindelijk de regelmatigste en zal volgend jaar in een reeks hoger zeker potten breken. Mind my words.

Ik had vooraf een vermoeden dat het lastig zou worden ‘de klip Heidi’ te omzeilen. Sinds een jaar of drie laat ze gedegen spel zien. Insiders spreken nog steeds over de Corsica-kentering.

De partij van gisteren heb ik door Fritz ‘getrokken’. Ruw gezegd : van de 61 gespeelde zetten sta ik er 15 gewonnen, 46 voor Heidi. Zoiets. Mijn grootste kansen lagen in de opening ; rond zet 10 sta ik technisch gewonnen (na Heidi’s, volgens mij, suboptimale …e6, rond zet 6), dat had ik wel gevoeld maar jammer genoeg liet de afwerking het afweten. Enkele zetten lang liet ik de mogelijkheid onbenut haar ’te killen’ (+3.00 in die periode). Al vlug in de partij (gemeten naar aantal zetten, niet naar verbruikte tijd) ging het licht uit want het simpele Pxd4, wat mijn oma zou spelen, kwam niet in me op (!) en waagde ik me aan kijk-eens-mama-zonder-handen-spel te beginnen met Pxa7, kort nadien gevolgd door het alweer zeer gewaagde O-O-O, wat een paardoffer op a7 inhield. Vanaf hier heb ik een serieuze minscore maar Heidi heeft het vanaf dan nog een paar keren uit handen gegeven. Maar weer liet ik het geschenk liggen.

Te veel, te dol om hier op al die varianten in te gaan besef ik nu. Crazy partij, jammer genoeg boordevol fouten. Met veel geluk kon ik nog een halfje uit de brand slepen. Een werkelijk halsbrekende partij.

Mijn spel moet dringend eenvoudiger en overzichtelijker. Geen mens die gedurende 40 van de 60 zetten telkens een vijftal lange wilde varianten kan uitrekenen. Leuk … maar ook slopend en ineffciënt.