Het ‘kandidates’-tornooi dat de nieuwe FIDE-chef Dvorkovich zo gretig aankondigde na afloop van de World Cup in november krijgt vorm. In een tweet (hoe anders in deze tijden?) liet hij weten dat de bedoelde vrouwelijke festiviteiten zouden plaatsvinden in Kazan, Rusland, en wel vanaf 29 mei 2019. De winnares mag de regerende wereldkampioene, Wenjun Ju (nummer 2 van de wereld), uitdagen, in een tweekamp later dit jaar. Arme Ju zal dan voor de 3^de keer in goed anderhalf jaar om de wereldkroon mogen/moeten kampen. _LEESMEER_

Het tornooi wordt betwist tussen 8 deelneemsters. Volgens eerdere info zijn de halvefinalistes van de World Cup er alvast bij: Lagno, (Marya) Muzychuk en Kosteniuk. De anderen zouden gekozen worden op basis van de maandelijkse ELO-lijsten van 2018. Of dat allemaal klopt, heb ik nog niet kunnen nagaan – Dvorkovich tweet wel, maar op de FIDE-site is er, behoudens enige selectieve blindheid mijnerzijds, vooralsnog geen spoor van de zaak – maar dit zijn ze, “vermoedelijk” (met tussen haakjes hun huidige plaats op de wereldranglijst):

Yifan Hou (1), Anna Muzychuk (3), Katerina Lagno (4), Mariya Muzychuk (6), Alexandra Kosteniuk (7), Nana Dzagnidze (9), Zhongyi Tan (10) en Valentina Gunina (11). Ontbreken geheel of half, om voorlopig onbekende redenen: Humpy Koneru (5) en Aleksandra Goryachkina (8), maar die is wel eerste reserve. Of iedereen van deze lijst trouwens al heeft toegezegd – en met name drievoudig wereldkampioene Hou, die intussen vlijtig studeert in Oxford en het WK-circus (onder de vorige FIDE-president) eerder de rug  al had toegekeerd – lijkt mij nog nog niet zo zeker, al zou het bijzonder mooi zijn als het nummer 1 weer een gooi zou doen naar de kroon (die haar eigenlijk toekomt).  

Het afschaffen van het vorige systeem (om het jaar match en knock-out) kan de wereldtitel alleen maar opwaarderen. Sinds het knock-outformaat werd ingevoerd kregen we om de haverklap een andere kampioene, van een weliswaar verdienstelijk niveau maar niet veel meer. De laatste echte kampioene was Jun Xie (toprating 2574): die hield het nog een tijd vol en veroverde de titel twee keer. Vervolgens, en kijkt u mee naar hun hoogste ELO, kwamen ‘op een drafje’ Chen Zhu (2548), nu spelend voor Qatar, Antoaneta Stefanova (2560), Yuhua Xu (2517), Alexandra Kosteniuk (2557), Anna Ushenina (2502), Marya Muzychuk (2563), Zhongyi Tan (2530) en uiteindelijk Wenjun Ju (2604), die haar wereldtitel ten minste verlengd heeft en de eerste is van het nieuwe systeem. Ter vergelijking: oude glorie Maia Chiburdanidze haalde destijds 2560, de Polgarzusjes Zsuzsa en Zsofia Polgar respectievelijk 2577 en 2505, jongste zus en onvolprezen chess queen of all times Judit Polgar 2735! Alleen Zsuzsa deed trouwens mee voor de wereldtitel, die ze overnam van Xie maar 3 jaar later aan de Chinese weer verloor. Bij de recentere glorieën hebben we onder meer Humpy Koneru (2623) en Anna Muzychuk (2606), om maar die te noemen. Een systeem dat geen veeleer toevallige winnares oplevert, maar dé of één van de onbetwiste toppers, is dus niet onwelkom.

Tot slot, voor de liefhebbers van geografische situering en wat dies meer zij, nog wat info over het strijdtoneel. Kazan is de hoofdstad en grootste stad van de Russische republiek Tatarstan (aka Tatarije of Tartarije, naar het oude Russische Tataria, nog in gebruik in Sovjetunietijden) en qua bevolking de 6^de stad van Rusland. Op de kaart (en niet enkel daar, natuurlijk) bevindt het hele boeltje zich in het Europese stuk van Rusland, in het Federaal District Wolga (naast dito Oeral) en de stad zelf ligt op een dikke 700 km ten oosten van Moskou,  aan de samenvloeiïng van de Wolga en de Kazanka, die de stad in twee gelijke delen verdeelt. Informeel staat Kazan bekend als de sporthoofdstad van Rusland, en dat je er een belangwekkkend schaaktornooi kunt organiseren mag dan ook geen mirakel heten. Terloops, voor de voetballiefhebbers: in het afgelopen WK werden enkele wedstrijden uit de groepsfase hier afgewerkt, met als kers op de taart de eliminerende 2-0 pandoering die de Duitse Mannschaft op en aan de broek kreeg (jawohl!) vanwege het normaal gezien bescheiden Zuid-Korea. Wie er (in Kazan, dus) de kandidates aan het werk wil zien, het is in vogelvlucht zowat 3000 km en met de auto nog zo’n 400 km meer – u komt door Duitsland (Berlijn), Polen (Warschau), Wit-Rusland (Minsk) en een aantal Russische oblasts dan wel deelrepublieken (en en passant o.m. Moskou). Een rechtstreekse vlucht vanuit Brussel kan ook, vanaf een dikke 300 (of dunne 400) euro. ’t Is maar dat u het weet.