(Verslag: Patrick Haazen)

Eigenlijk wilde ik dit stukje “degradatieschaak” noemen, maar aangezien je uit een vijfde afdeling niet kan degraderen wordt het dus kelderschaak.
Na een verdienstelijke start in de eerste ronde tegen Beveren 4 (2-2) had SKOG 7 in ronde 2 en 3 tegen Burcht en Sint-Niklaas verloren en was het dus tijd om ons te herpakken. Tegen Moretus 5 zou dat op papier moeten lukken. 
Helaas was voor de derde opeenvolgende keer onze eerste bordspeler Philip afwezig. De te elfder ure opgeroepen vervanger Ivo deed het overigens prima op bord 4 en haalde snel het eerste punt binnen. Dat leek perspectief te bieden op een resultaat. Helaas verloor Ruben – die in eerdere ronden tegen hoger geklasseerde spelers al flink punten sprokkelde – ditmaal. Ik geloof dat ik hem iets hoorde mompelen over een weggegeven dame…altijd lastig.

Matthias hield het op een remise op het tweede bord.

Ik had pas laat door dat ik een bord zou opschuiven en de combinatie van de zwarte stukken op verplaatsing en zeker niet te willen verliezen van mijn jeugdige tegenstander, maakte dat ik om in voetbaltermen te spreken de bus parkeerde op zijn Mourinho’s. Zonder al mijn huisrecepten prijs te geven: een Caro-Kann variant waarbij je snel de dames ruilt. Op het einde zat er wellicht nog wat meer in dan de remise die het geworden is, maar de angst om te verliezen was groter dan de durf om te winnen. De wetenschap dat mijn remise de wedstrijd met Moretus 5 in balans zou houden en dat wij dankzij onze eerdere score tegen Beveren zoiezo voor Moretus blijven in de stand deden mij opteren voor een wat “schijterige” remise.