London, The Final Day

Avatar foto

DoorHerman Callens

dec 11, 2017 298 views

Wat een klap! Na 40 minuten ga ik voor het eerst kijken, en Nepo en MVL zijn al klaar! De topwedstrijd nota bene, waarin/waarmee de Fransman het tornooi en/of de Grand Chess Tour zou kunnen winnen.  En let wel, als de aangegeven tijden kloppen, was het al afgelopen na 11 (elf!) minuten en 29 seconden. Of de ‘delays’ daarin verwerkt zitten, is me niet duidelijk, maar het blijft  hoe dan ook een spelletje speed chess dat beide heren vandaag hebben opgevoerd. Niet kwaad voor Nepo, natuurlijk, hij is _LEESMEER_ten minste gedeeld eerste – enkel Caruana kan hem nog bijbenen – en heeft dan ten minste een tiebreak (de overige criteria zijn voor beiden gelijk). En laat de Amerikaan nu net niet zo sterk zijn in dat rapid-/blitz-/armageddongedoe ….

Ach, volledigheid! U wilt wel weten wat er op het bord kwam? Welaan dan: Symmetrisch Engels, met naar verluidt  iets nieuws op de 9de zet: 9.Pdb5, in afwijking van een partij SvidlerMVL, onlangs in de Grand Prix in Palma, waar 9. 0-0 geschiedde. En ja, wit stond net dat tikkeltje beter dat hij op de 16de zet herhaling van zetten kon initiëren, zodat de boeken snel (19de zet) toe konden. Gaap.

Aronian en Carlsen gooiden zich op een Damepionspel dat je niet elke dag tegenkomt – Mecking en Short hebben wel eens zoiets gespeeld (niet tegen elkaar) – en dat op de 6de zet al uit de theorie zat. Dat kennen we van Carlsen, maar het eerste (minimale) voordeel was wel voor Aronian. Dat bleef een hele tijd zo, ondanks wederzijdse missertjes, maar de Armeniër, die een stuk voor pionnen had geofferd, tastte mis op de 35ste en de 39ste zet, en toen begon het er beroerd uit te zien. Het beterde niet, want Aronian had als het ware al z’n blunders voor vandaag opgespaard. Niet dat Carlsen foutloos speelde, maar hij bleef wel telkens gezond op winst staan. Uiteindelijk, bij een frisse -6,89 (terugkomend trouwens van bijna -10 even daarvoor), zag Aronian in dat zijn tegenstander geen 2de keer Sinterklaas zou spelen en gaf op.

Anand en So zetten een Italiaantje op  dat na een zet of twintig uitblonk door gelijkigheid. Op de 28ste zet mikte de Indiër er echter weer stevig naast, niet voor het eerst in deze Londense arena, maar So deed het hem twee zetten later na. Waarop Anand zich meteen alweer verslikte. Zo lukt het natuurlijk niet: 0-1 op de 33ste zet.

Karjakin en Nakamura verzeilden in het Geweigerd Damegambiet. Misschien dat de eerste na een goede twintig zetten een onooglijk plusje had, maar enkele wederzijdse onnauwkeurigheden schaafden de verschillen weer glad. Niet veel later had de Rus toch weer de (nauwelijks) betere stelling, wat geen van beide spelers een beletsel vond voor de optie om middels zetherhaling de zaken voor gezien te houden. 

Caruana en Adams converseerden, hoe kan het ook anders, in het Engels, en daar kwamen in één moeite de vier paardjes aan te pas en een koningsfianchetto. Opmerkelijk fenomeen op zetten 16-18: de creatie, in één vloeiende beweging, van een witte tripelpion, op de centrale e-lijn nog wel. Nu maar afwachten of die ook in zijn geheel een plaatsje opschuift, want dat was (althans tot 2004) nog maar één keer voorgekomen, dixit Tim Krabbé (destijds). Op zet 29 schoof Caruana het voorste lid van zijn tripelcolonne voorwaarts, maar verder kwam ze niet: op de 36ste zet werd de tripelpion onttripeld (tot pion en dubbelpion), en op de 38ste werd de dubbelpion ontdubbeld. Hoe vaak zie je dat, dat zo’tripelpion (bv. op e) zich netjes oplost tot drie verbonden pionnen (op d, e, f)? Tussendoor maakte Adams nog een foutje, waardoor Caruana het betere van het spel kreeg. Dat zag er behoorlijk winnend uit, maar Fabiano liet taaie Michael zoetjesaan toch weer dichterbij sluipen. De tijdnood (Caruana) zorgde bovendien voor een klein blunderfestival (beiden), maar ten slotte wist de Amerikaan het volle punt binnen te rijven.

Toch wel aardig om te eindigen: drie keer prijs en maar twee remises. Dit is de eindstand van de London Chess Classic na de reguliere partijen:

1-2: Nepo,  Caruana (6/9 en +3)

3-5: MVL, So, Carlsen (5/9 en +1)

6: Nakamura (4,5/9 en +/-0)

7: Aronian (4/9 en -1)

8: Karjakin (3,5/9 en -2)

9: Adams (3/9en -3)

10: Anand (3/9 en -3)

Voor de eerste plaats is dan een tiebreak voorzien tussen de eerste twee, Nepomniachtchi en Caruana, waarna de bijhorende Grand Tour-punten kunnen worden toegekend (12 voor de winnaar, 10 voor de runner-up). Die tiebraak bestaat allereerst uit twee rapidpartijen (10’ + 5” delay) en zo nodig één of twee minimatches van telkens twee blitzpartijen (5’ + 3” delay). Mocht dat niet volstaan is het armageddon-time, maar ik bespaar u de details.

Vooraf kunnen we al wel verklappen dat Carlsen, ondanks zijn gebroddel, de Grand Tour wint: hij eindigt gelijk met MVL in het tornooi en krijgt bijgevolg evenveel punten, zodat hij zijn drie punten voorsprong behoudt. Om even wie het tornooi wint, Nepo of Caru, loopt wel 5 punten in op Carlsen, maar komt daarmee nog niet in de verre buurt van de 1ste of 2de plaats (beiden stonden resp. voorlaatste en laatste in de voorlopige stand, op meer dan 20 punten).

Tot slot, de afloop van de tiebreak. In de eerste rapidpartij (Réti, Koningsindische Aanval) bleef het lang gelijk, maar kreeg  Nepo op het einde net iets meer kansen dan Caruana. Beiden lieten na die zeldzame mogelijkheden te benutten: remise. Ook de 2de partij (Gesloten Siciliaans) eindigde onbeslist, zij het in veel minder zetten en na maar één significante misser aan weerskanten. De eerste blitzpartij begon in de trant van de 1ste rapidpartij, maar heel snel kwam Nepo in moeilijkheden. Caruana hield het voordeel (stuk voor pion) lange tijd vast, maar is bijna legendarisch traag en dus gingen we naar een bloedstollende tijdnoodfinale waarin alles van het bord verdween: opnieuw remise. De tweede blitzpartij werd een Siciliaanse Moskou. Weer kwam Caruana in duidelijk voordeel en weer werd het een ziedend tijdnoodduel, waarin de Amerikaan deze keer wel alles op een rij hield: 1-0. Fabiano Caruana wint de London Chess Classic!

In de Superfinale van het Russische Kampioenschap in Sint-Petersburg won Volkov van Matlakov en speelden de anderen remise. Daardoor verandert er bovenaan niets. Uiteindelijk zijn het altijd de vrouwen die voor leven zorgen, vandaar dat er in de damesgroep wat meer werd gescoord. Pogonina won van Ovod, Kashlinskaya hield tweede in de stand  Goryachkina op nul en Shuvalova zette Kovalevskaya opzij. In de stand blijft Gunina aan de leiding, met een half punt voor op een trio, bestaande uit Girya en twee winnaressen van vandaag, Kashlinskaya en Pogonina. Goryachkina valt terug naar de 5de plaats.

Meer volgt, als de techniek het wil, vanuit Londen …

Een reactie op “London, The Final Day”
  1. Ja, Carlsen doet het toch maar weer. Onwaarschijnlijk geblunder tegen Nepomniatchi maar hij had het excuus dat een valling hem in tijdnood had gebracht. En eerlijk, Txc5 had ik ook gemist, al was ik wat ingedommeld na een paar blikjes Stella Artois. Maar goed, ik heb in de lift gestaan met Carlsen en zijn vader maar merkte dit pas als we beneden waren. Van dat Noors heb ik jammer gemoeg niks kunnen verstaan, het ging te snel. En mijn ontbijtpartner aan de tafel van een goedkoop hotelletje op wandelafstand bleek ene Alex Donchenko te zijn, 19 jaar en 2569 elo. In geuren en kleuren vertelde hij me wat er de dag ervoor gebeurd was in zijn partij tegen een Israelische GM. Jammer dat er geen bord was, anders had ik het wel begrepen.

Een reactie achterlaten

Off topic reactie | Meld een fout/klacht | Gedragscode

Opgelet, je bent niet ingelogd. Je reactie zal mogelijk eerst moeten worden goedgekeurd door de webmaster vooraleer ze op de website verschijnt.

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *