Amper 2 dagen na de interclub stond alweer de Zilveren Toren op het programma. SKOG 4 was hongerig om de verliespartij in Schilde (weliswaar mooi opgesmukt door de eerredder van Alexander ) uit te wissen. Mol 2 moest dus voor de bijl en dat leek op papier ook een haalbare kaart.

Freddy met wit op het derde bord was relatief snel klaar en zette de score op 1-0. Patrick stond van in de opening beter, maar kreeg toen de maken met de wet van de remmende voorsprong. In plaats van zijn tegenstander meteen dood te duwen, liet hij hem weer in de partij komen. Dat gaf dan weer zo veel adrenaline dat hij uiteindelijk het laken in het middenspel eenvoudig naar zich toe trok. Typisch trouwens dat de Molse bord 3 en 4 spelers doorspeelden tot ze mat gezet werden, maar goed de voorsprong stond op 2-0. Een blik op de eerste twee borden gaf een brede grijns bij Freddy en mezelf, want zowel Bart als Mark stonden duidelijk beter.

Een Duvel (Freddy) en alcoholvrije Carlsberg verder treffen we plots de zwarte koning in het midden van het eerste bord. Bart, die in het weekend nog op magistrale wijze een 1900+ speler aan banden had gelegd en duidelijk beter stond, had ook last van de wet van de remmende voorsprong: hij blunderde een stuk en de stukken konden de doos in. Vooraf stelde Bart al dat hij toch merkt vaak beter uit de verf te komen op zondag. Spijtig dat dit vandaag ook het geval bleek, maar ook ons beste paard struikelt wel eens.

Alle ogen gingen dan ook (en dat mag letterlijk genomen worden) naar de partij van Mark, die in een vroeg stadium een stuk won, maar hierdoor erg genepen kwam te staan en belaagd werd door een reële dreiging van een krachtige koningsaanval. Mark nam rustig de tijd om zijn stukken te reorganiseren en rookte zijn tegenstander langzaam uit in het eindspel. Ik wil deze partij tippen voor de analyseavond, want hoewel dit Mark zeer netjes heeft uitgeschoven, bekroop me toch het gevoel dat zijn weg naar Rome om het in zijn eigen woorden te zeggen toch eerder een “processie van Echternach” was, waarmee hij dan ook weer volledig recht doet aan het “refrein” van dit stukje: De Wet van de Remmende voorsprong.