Onze jaarlijkse bekeravond startte met een minuut stilte ter nagedachtenis van René. Commentator Robert Schuermans voegde daar nog zijn herinneringen aan toe. Ook daaruit bleek weer hoezeer René een schaker in hart en nieren was. Daarna konden de partijen beginnen. Met Tony-Roger kende de beker dit jaar een echte finale uit de oude doos. En hoewel Tony in de jaren 80 de competities in onze club mee domineerde, had hij de beker nog nooit gewonnen. Daar kwam gisterenavond verandering in. Roger kwam met minder ontwikkelde stukken uit de opening, terwijl Tony zijn stukken op de beste velden zette. Net toen de zaal, onder alweer deskundige en gesmaakte moderatie van Robert, zich begon af te vragen hoe Tony zijn voordeel verder zou uitbouwen, ging Roger in de fout. Hij wachtte niet op het stikmat dat wit kon geven en gaf meteen op. Een snel besliste finale dus! Over naar de troosting dan. Daarin koos Jeroen voor een terughoudende variant tegen Pascals Scandinaviër. Na vier zetten gingen de dames van het bord en was wit gederokeerd, maar dat was allemaal gepland. Zwart liet zich niet in slaap sussen en nam met f5 meteen het initiatief. Hij maakte zich ook weinig zorgen toen wit hem ten koste van zijn loperpaar een versplinterde pionnenstelling bezorgde. Met open lijnen, het loperpaar en een goed aanvalsplan kreeg hij namelijk meer dan genoeg compensatie. Voor de zaal werd het boeiend analyseren, met veel tactische ideeën: hoe kon zwart winnen, hoe kon wit de stelling nog houden? Wit zag verdedigde zich lange tijd goed, maar de druk werd ten slotte onhoudbaar en dan is een beslissende fout snel gemaakt. Een 'petite combinaison' met leverde zwart stukwinst en de derde plaats op.