Crelel is de ploeg van Luik. Wij spelen om een of andere reden in een Waalse reeks met zelfs nogal veel ploegen in de oostkantons en dus is Luik nog niet eens de verste verplaatsing. Omdat wij die Walenbroeders in schaakland niet kennen, maakten wij iets héél ongewoon mee : wij wisten niet of we een zwakkere of een sterkere tegenstander hadden, we wisten niet eens of we een zwakkere of sterkere ploeg tegen hadden. Zààlig schaken is dat, gewoon tegenover mekaar gaan zitten, niets van mekaar weten, en zien wie de beste is. Onderweg in mijn partij werd ik gewaar dat die man over mij het toch wel goed voor mekaar bracht, en een zware zwarte koningsaanval ineen begon te breien. Zijn druk nam toe, mijn acties op de damevleugel misten hun doel. Na een prachtige offerkombinatie was zijn buit binnen. Achteraf bleek dat de man inderdaad met 1964 zo’n 255 elo meer had, en … uitstekend gespeeld had ! Jan V op 1 zat met zwart van in het begin in het verdomhoekje, wat hem een kwaliteit kostte. Toen naar zijn eigen zeggen “wit het vergat af te maken”, kreeg hij nog tegenkansen met uitzicht op misschien een remise. Net toen stak de witspeler een tandje bij en pende zwarts loper met fatale afloop. De man bleek 1946 elo te bezitten. Op bord 4 won Bart P, invaller van dienst wegens een verontschuldigde Rudi Luyten, een pion, in een solide stelling. Ik weet niet goed wat er precies gebeurde, maar plots stond een zwarte dame op h3 lelijke dingen te dreigen, die Bart niet echt goed gepareerd kreeg. 3-0 ! Gelukkig was er ijzeren Jef die op 3 met zwart onverstoord zijn hogere elotegenstander in een houdgreep nam, en in een mooie finale doordrukte, nee in feite dooddrukte. Goed gedaan, en daardoor de eindstand op een nog min of meer redelijke 10-6 brengend. Sterke ploeg, Crelel 3, hun laatste bord had de elopunten van ons 2e bord. Als al die Waalse ploegen er zo uitzien wordt het waarschijnlijk geen gemakkelijk jaar, maar dat zien we dan nog wel.