SKOG 2 moest deze ronde tegen KGSRL 8, de ploeg die voor deze ronde laatste stond in het klassement met een half bordpunt. Dat had dus een vlotte overwinning moeten worden, maar hoewel we wel zijn gaan winnen verliep dat alles behalve vlot.
Nog voor de match begon, nog voor onze spelers naar Gent vertrokken waren, liep het al mis. Jan was ziek, en de kapitein was zijn GSM vergeten, die stak nog in het stopcontact. Gelukkig kon Carlo bij de jeugdlessen Wout nog te pakken krijgen, en gelukkig kon die nog invallen, en gelukkig bleek er in extremis nog een auto te zijn die hij kon gebruiken (Jan was namelijk ook chauffeur).
Nadat iedereen dan in Gent een parkeerplaats had gevonden—een belevenis op zich—even twijfel bij het betreden van Schaakhuis Caïssa: is het wel hier? Er zijn blijkbaar grote werken bezig bij de KGSRL, en het hele huis was een werf. Boven bleken toch een paar kamer te zijn waar de muren nog grotendeels overeind stonden. Wat er echter niet werkte was de verwarming; spijtig dat Kenneth niet met ons meespeelde.
Met de jassen aan begonnen we dus aan de match, tegen een ploeg die bestaat om jeugdspelers ervaring te laten opdoen en in theorie een makkie zou zijn. Op het vierde bord was Carlo als eerste klaar. De ervaring woog duidelijk door tegen een jonge jeugdspeler, en nog voor vier uur was het eerste punt binnen. Maar goed ook, want op bord drie had Rudi zich verkeken op zijn stelling. Hij liet een kwaliteit pakken—dat was nog de bedoeling—maar dan bleek er nog een stuk te hangen. Hij verloor teveel tempi en zijn stelling stortte in. Ook Wout had op het tweede bord een kwaliteit gegeven, maar kreeg daar actief spel en uiteindelijk ook twee pionnen voor. Dat volstond als compensatie, maar meer dan remise was er niet uit te halen.
De enige partij die echt lang duurde was die van Tobias op bord één. Hij had een weinig gevaarlijke opening tegen gekregen, maar gezien de toestand op de andere borden koos hij ervoor de stelling complexer te maken met een schijnoffer en penningen in alle richtingen. Uiteindelijk maakte wit de fout teveel stukken af te ruilen, tot een eindspel met toren en zes pionnen aan elke kant waarin wit twee zwaktes had: een geïsoleerde e-pion en een dubbelpion op de b-lijn. Wit verdedigde nog lang maar uiteindelijk volstond zwart’s techniek om de partij, en daarmee de match, te winnen.
Een bewogen namiddag dus, maar uiteindelijk toch twee matchpunten. En in het klassement is dat wat telt.