Landegem, landelijk, ver, groen, romantisch onder de bloesemende lentezon, vol met zingende vogeltjes en kraaiende hanen, waar ik uren zonnebadend genoten heb van het goede leven, de goden dankende dat indien ik dan toch een keer per interclubseizoen een snelle blunder moet weggeven, dat veel geschikter was om dat vandaag te doen dan tijdens een miezerige koude winterdag. Het gevolg van een gemiste dodelijke schaaktussenzet dus. Een goede raad aan al mijn toekomstige opponenten : altijd schaak geven if you can ! Door de onbeschikbaarheid van Quinten vandaag zat ik dus wel op bord 3, opnieuw met het gehate zwart, net voor invaller Alejandro op 4. Die had een plannetje bedacht om voor aardig wat pionnen een stuk te geven, maar ouwe getrouwe Guy Ponnet was niet onder de indruk, en het werd al snel duidelijk dat dit voor skog 2 niet goed ging aflopen. Jan V op 2 floreerde in zijn Loperspel, kreeg een boeiende partij voor de kiezen, waar naar mijn aanvoelen te snel tot remise werd besloten, tot grote mécontentement van beide gladiatoren die met mijn uitspraken daaromtrent niet gecharmeerd waren, zeker niet van een pipo die net voordien zo snel verloren had. Chauffeur Jeroen is een rots. Hij brengt ons niet alleen op bestemming maar ook zelfs nog terug, en maakt dan onderweg ook nog op bord 1 glimlachend remise alsof het niets is, je moet het allemaal maar doen, Jeroen. Wit mocht blij zijn dat ons topbord net een ietsepietsie te kort kwam om te winnen. Maar ja, het is niet in Landegem dat we de punten moesten gaan halen, die ploeg staat niet voor niets 3e. Een beetje voorzichtiger manoevreren de laatste drie ronden, tegen wat ik zou willen noemen doenbare ploegen, wij willen niet in degradatiegevaar komen, dat moet wel lukken zeker ? Anders moeten we onze reservestal IM’s en WIM’s oproepen om de Skogmeubelen te redden, penningmeester Rudi moet eens in zijn schuif kijken.