In mijn wekelijkse (nou ja na 6 weken winterpauze) pepmail (dixit Heidi in vroegere seizoenen) hoopte ik op een resultaat wat bij 2-2 tot tevredenheid kon stemmen. En aldus geschiedde. Dat hoopte ik niet zo maar. We hadden de ploegen met lagere elo’s al gehad, en moesten ons wapenen tegen de grote kannonnen. Elk matchpunt hier vandaan is levensbelangrijk. Lierse stond op een onbegrijpelijke voorlaatste plaats in de rangschikking, ze hadden dikwijls verloren met 1.5-2.5. Chesslooks 2 heeft meer elogemiddelde dan wij, dus we waren voorzichtig.
Hoe verliep het ?
Invaller Guy Heynen (1 enkele deelname IC dit jaar !) ontmoette op bordje 4 een witspeler die zijn paard offerde op f7. Dan moet je heel lang gaan nadenken met zwart, en je koning nadien van f7 naar g7 verplaatsen. Hij kwam niet met Dd1-h5 maar met Df3. Zwart begon te consolideren. Wit ging door op de ingeslagen weg, het werd een zottekot. Ik durf er weinig zinvol over vertellen, blijkbaar hield Guy het hoofd koel en bracht de partij naar huis, proficiat ik had het niet zo maar verwacht. Even later moest ik zelf opgeven tegen Johan Knabe, ooit nog skogger, in een onregelmatige opening, 1.d4 Pf6 2.g3 d5 3.Lg2 c5
Johan is een lange man, een eind groter dan mijn eigen 182 cm, en hij heeft de uitgesproken neiging om laag over het bord te gaan hangen, hoofd vooruit. Dat maakt dat er af en toe een lichte aanvaring ontstond tussen de schedel voor mij, en mijn eigen kin. We hebben geen VAR in de 4e afdeling, en dus laten we de zaken maar op hun beloop, maar het is meer dan waarschijnlijk zo dat Johan mij ergens onderweg een kopstoot heeft verkocht die het verlies van mijn partij tot gevolg had. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat zijn witte minoriteitsaanval technisch gezien prima was uitgevoerd, en ik mij met zijn witte kl**pion op b6 geen raad wist, en moest opgeven.
1-1 dus. Jeroen volhardt in de goede gewoonte, en wint met wit, tbuis dus op bordje 1 en ook vandaag. Herman gaf partij aan een ex-clubkampioen van de skog, Pierre Guldentops, 83 ondertussen, maar schaken oh la la. Herman moest, met wit, het hoofd buigen voor zo veel klasse, overzicht en scherpte, en dat maakte dat de ontmoeting op 2-2 eindigde.

Iets waar ik op het eerste zicht heel tevreden mee kan zijn.
Binnen 14 dagen naar Brussel, bij Pantin, waar dit ook ergens moge zijn.

Carlo